Ik las “Elmet” van de auteur Fiona Mozley (Nederlandse vertaling 2017):
“We kwamen aan in de zomer, toen het landschap in volle bloei stond - de dagen lang en warm en het licht zacht.” (pagina 11).
Kan een verhaal mooier, lieflijker beginnen?
Een man en zijn jonge kinderen, dochter Cathy en zoon Daniel, leven ‘self-supporting’ teruggetrokken in een zelfgebouwd huisje in de Engelse landstreek Elmet.
Maar in de loop van het verhaal verandert het lieflijke bestaan op het platteland in een nachtmerrie.
Als de lokale landeigenaar op een dag voor hun deur staat, wordt hun primitieve maar veilige bestaan bedreigd.
De sfeer wordt dan steeds ruwer en het verhaal heftiger. De drie komen volkomen buiten de maatschappij te staan.
De paar vrienden die ze nog menen te hebben vallen hen af.Al lezend houd je je adem in.
Het verhaal koerst af op het noodlot.
De laatste pagina’s zijn niet te harden, en eindigt met: [...] “een onvermijdelijke neergang” (pagina 251).
Beslist een leestip!
(buurvrouw Vivian, pagina 79)
Reacties