Doorgaan naar hoofdcontent

Theo

Theo Douma, bijzondere man, blijvend-rebels.
Hij vertelde zijn verhaal aan Asing Walthaus en aan een publiek van in Leeuwarden-geïnteresseerden in het HCL op deze zondagmiddag.

Boeiend verhaal!
Douma en Walthaus

Via zijn roomskatholieke opvoeding, een kindertijd in Leeuwarden met de begraafplaats als speelterrein, een ontroerend verhaal van zijn kindertijd,  een lagere en middelbare schoolperiode, terechtgekomen in de transportwereld. Een switch kwam er, toen zich de kans voordeed, de toenmalige theeschenkerij in de Prinsentuin te kunnen kopen. Daar wist hij het verloederde park schoon te maken en het restaurant "De Koperen Tuin" (90er jaren) tot bloei te brengen. Er volgden de aankoop van het Stadhouderlijk Hof, dat voor hem een lucratieve onderneming bleek, en de aankoop van de watertoren aan de Groningerstraatweg. 
Uiteindelijk werden de projecten afgesloten, en vertrok hij uit Leeuwarden.
Na een verblijf van een dik decennium aan de Algarve komt hij terug naar Leeuwarden! Had je dat ooit gedacht? Neen, het ging zoals het ging.
Het kringetje wordt rond als hij op de roomskatholieke begraafplaats de hoofdwoning te huur ziet staan. Meteen besloten: daar ga ik wonen!
En nu? Hij is actief binnen PVDA-verband, campagne voeren, flyeren, en zo. 
Zelf een politieke functie? Bijvoorbeeld in de gemeenteraad? Neen, dat ambieert hij niet.
Liever houdt hij zijn handen vrij, zodat hij kan zeggen wat hij wil zeggen, en blijft hij zich inzetten voor een betere stad.

Het mág toch niet, dat Leeuwarden zo hoog scoort qua armoede en tweedeling?




Reacties

Populaire posts van deze blog

Vallende fietsen

  Vandaag een dag van vallende fietsen dus leek het me beter een eind te gaan wandelen

Glas

Vervelend, die glasscherven op het fietspad. Als iedereen nu eens zijn eigen rotzooi zou opruimen! Want een lekke band vindt niemand leuk. Maar gelukkig is het mooi weer vandaag, en was het goed recreëren in de berm,  wachtend op hulptroepen. En de Wegenwacht liet trouwens niet lang op zich wachten.

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me