Doorgaan naar hoofdcontent

YouTube -- Pata Pata

Wie kent niet YouTube?
Ikke wel, en ik vind het heerlijk om wat filmmateriaal te zoeken, over bepaalde onderwerpen. Laatst heb ik op een regenachtige zondagmiddag samen met Junior oude filmpjes over Leeuwarden gezien. De tijd van toen, beelden van weleer. Samen met Junior fantaseren over hoe het was en hoe het geworden is. Stad van mijn jeugd, stad van zijn kindertijd.
Zo nu en dan even filmmateriaal opzoeken, aansluitend bij de actualiteit. Zoals op die tragische dag, toen ik wakker werd, met het nieuwsbericht dat Miriam Makeba na afloop van haar concert in Italië was overleden. "Pata Pata" neurie ik, en ga zoeken op YouTube. Fascinerend wat een filmmateriaal er te vinden is.
Ik ben consumerend bezig, wat film betreft. Je zult mij niet met een camera in de hand aantreffen. Filmen, dat is een vak apart! Dus zelf publiceren? Neen!
Wel kijken, en genieten!
Ik voeg een filmpje toe, een van de vele!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Vallende fietsen

  Vandaag een dag van vallende fietsen dus leek het me beter een eind te gaan wandelen

Glas

Vervelend, die glasscherven op het fietspad. Als iedereen nu eens zijn eigen rotzooi zou opruimen! Want een lekke band vindt niemand leuk. Maar gelukkig is het mooi weer vandaag, en was het goed recreëren in de berm,  wachtend op hulptroepen. En de Wegenwacht liet trouwens niet lang op zich wachten.

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me