Doorgaan naar hoofdcontent

Wiki's versus Google-docs


Waarom zou je (niet) een wiki gebruiken, en waarom zou je (niet) Google-docs gebruiken.
Daar probeer ik uit te komen…..

Wiki lijkt mij wat flexibeler in gebruik. Je kan gemakkelijk overal teksten en plaatjes (ook PDF) toevoegen. Je hebt ook het hele verhaal op één plaats.
In Google-docs werk je toch samen aan verschillende documenten. Daar moet je dus veel aandacht geven aan de naamgeving van die documenten, en het eventueel in mappen plaatsen van de afzonderlijke documenten.
Bij een wiki lijkt het mij nodig dat je een strenge editor (redactieteam?) hebt, om de structuur te bewaken. Anders krijg je dat sommige rubrieken te veel uitdijen en anderen achterblijven, of dat er dubbeling van informatie ontstaat. Dus, kortom, voor het overzicht en de transparantie is er toezicht nodig.

Let wel, ik speel nog steeds, en ik zwem nog steeds rond in het zwembad, en ik ben er nog niet helemaal uit. Je kunt natuurlijk ook de beide mogelijkheden benutten, afhankelijk van wat je ermee wilt.
Aan de grote wiki heb ik nog nooit een bijdrage geleverd. Wie weet, misschien ooit. Ik beperk met even tot de 23-dingen-(zandbak)wiki.

Reacties

Christy zei…
Jij bent er dus al verder mee dan ik, maar we gaan deze vergelijking doortrekken..

Populaire posts van deze blog

Vallende fietsen

  Vandaag een dag van vallende fietsen dus leek het me beter een eind te gaan wandelen

Glas

Vervelend, die glasscherven op het fietspad. Als iedereen nu eens zijn eigen rotzooi zou opruimen! Want een lekke band vindt niemand leuk. Maar gelukkig is het mooi weer vandaag, en was het goed recreëren in de berm,  wachtend op hulptroepen. En de Wegenwacht liet trouwens niet lang op zich wachten.

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me