Doorgaan naar hoofdcontent

Pensées

Ik ben nu al een tijdje bezig met de cursus 23 dingen. En in mijn achterhoofd heb ik steeds de vraag: “Wat kan ik ermee, en wat ga ik ermee doen”, (in de mediatheek en privé).
Inmiddels heb ik mijn mening ten aanzien van de feeds enigszins gewijzigd (zie mijn eerder bericht). Dat moge blijken uit dit stukje…
Ik heb tot nu toe heel wat bijgeleerd over blogging en rss-feeds en social bookmarking. Ik wist natuurlijk al langer van het bestaan, maar (vooral) tijd en urgentie waren niet voldoende aanwezig om me d’r op te werpen! Nu, tijdens de cursus (en ik ben nog maar bij ding 5), geconstateerd: dit zijn drie waardevolle tools, die je in de mediatheek zou kunnen gebruiken. Ook privé reuze handig, “je bent op reis en je neemt mee: ‘Netvibes TrijntjeNijntje”, “Delicious Trijntje”’, en dan de rest…
Ik ben nu wat aan het rondkijken naar de soorten blogs en rss-feeds, die er zoal zijn op het internet, op bibliotheekgebied, wel te verstaan. Ik stel mij zelf de opdracht om, in ieder geval voor mijn werk, eruit te halen wát er uit te halen valt.
Nou, blogs, er zijn d’r heel veel. Maar vind er maar eens een paar die overzichtelijk zijn ingedeeld, goed getagt, waar regelmatig op ‘gepost’ wordt, en die inhoudelijk aan je wensen voldoet.
Wat rss betreft, mijn (Netvibes-)“TrijntjeNijntje” is nu mijn startpagina. Ik heb de pagina opgefleurd en een eigen uiterlijk gegeven. Dat is plezierig ‘de dag beginnen’ ’s morgens. Verder heb ik een voorlopige onderverdeling gemaakt (tabs) in: ‘algemeen’, ‘web 2.0’, ‘techniek’, ‘mediatheek en organisatie’, en ‘privé’. Ik zie meteen de highlights van mijn bronnen na het opstarten van mijn pc.
Ja, rss biedt kansen voor de mediatheek. In “H’s speeltuin” werd al gesuggereerd dat je iets zou kunnen doen met het nieuws, met de aanwinsten, met de HBO-Kennisbank. Ik ga daar helemaal in mee. Hoe en wat, moet nog uitgewerkt worden. Een actiepunt voor het team! Voorwaarde is dat er regelmatig interessant ‘nieuws’ wordt aangeboden via die feed. Dat moet je als team voor elkaar krijgen. De intranet/website moet leven bij het team, alle medewerkers spelen een rol in het aanleveren van informatie (inhoud), pas dan krijgt je een levendigheid en professionaliteit die de klant zal aanspreken. Dat geldt ook voor een mediatheekblog. De lezer zal eerder reageren op een bericht, als blijkt dat het ergens over gáát, dat er regelmatig ververst wordt, dat hij er wat mee kan. De wens is dat er vaak wordt gereageerd op een bericht. Dan ontstaat er een sociaal proces. Mediatheek en klant organiseren samen de verbreiding van de kennis, er ontstaat een wisselwerking: de trein (haha Trijntje) gaat en blijft rijden.
Voor nu: wát volgt er nog bij de resterende 18 dingen? Wát staat mij nog te wachten? Spannend… wordt vervolgd…

p.s. Hoe zit dat eigenlijk? Technische vraag: kan je zo een feed en/of blog op de internet/intranetpagina realiseren? Of heb je daar Contentbeheer bij nodig?

Reacties

Joelle zei…
Afhankelijk waar vandaan je je feed wilt gebruiken, bepaald mede wie je er voor nodig hebt. Voor intranet is het contentbeheer. Maar het lijkt me uitvoerbaar.

Populaire posts van deze blog

Vallende fietsen

  Vandaag een dag van vallende fietsen dus leek het me beter een eind te gaan wandelen

Glas

Vervelend, die glasscherven op het fietspad. Als iedereen nu eens zijn eigen rotzooi zou opruimen! Want een lekke band vindt niemand leuk. Maar gelukkig is het mooi weer vandaag, en was het goed recreëren in de berm,  wachtend op hulptroepen. En de Wegenwacht liet trouwens niet lang op zich wachten.

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me