Doorgaan naar hoofdcontent

Ontmoetingen

Aminatta Forna is voor mij nu al de verrassing van 2019. 

De paradox van geluk” speelt zich af in Londen. Locaties worden gedetailleerd besproken. Als je, zoals ik, meermalen in Londen bent geweest is dat een feest der herkenning. Ik had Google-maps geopend, terwijl ik dit boek zat te lezen.

Er zijn de twee hoofdpersonen: Jean, een Amerikaanse biologe op zoek naar de in Londen levende vossen, en de Ghanese psychiater, met ervaring op het gebied van oorlogstrauma’s, Attila. Toevallig ontmoeten zij elkaar in Londen. Samen gaan ze op zoek naar het neefje van Attila: Tano, die op straat is beland.

De levensverhalen van de twee worden op ingenieuze manier verweven, in de bruisende grote stad.

Volgens mij wordt het bijzondere van deze roman wel gevormd door de diverse verbindingen. De verbinding tussen mensen, man en vrouw (Attila en Jean), kind en volwassene, mens en dier, Londenaar en immigrant, stad en natuur, vroeger en nu en toekomst. Al die aspecten kruisen elkaar, en worden met elkaar verbonden.

Soms een kwestie van geluk, soms een kwestie van hoop. En het kan zelfs zo zijn dat nare ervaringen kunnen leiden naar geluk.



DE EERSTE ONTMOETING (pagina 19)



Reacties

Populaire posts van deze blog

Vallende fietsen

  Vandaag een dag van vallende fietsen dus leek het me beter een eind te gaan wandelen

Glas

Vervelend, die glasscherven op het fietspad. Als iedereen nu eens zijn eigen rotzooi zou opruimen! Want een lekke band vindt niemand leuk. Maar gelukkig is het mooi weer vandaag, en was het goed recreëren in de berm,  wachtend op hulptroepen. En de Wegenwacht liet trouwens niet lang op zich wachten.

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me