Weer eens een leestip *:
Pagina 9
Hoofdpersoon Lucas verlaat zijn vrouw en gaat wonen in een huis bij een hoge brug. Veel mensen hebben deze brug ooit gekozen om er vanaf te springen. Het leven had voor hen afgedaan. Ook Lucas is in het begin ten einde raad. Maar zelfmoord? Het komt er niet van... En daarna, wonend aan de brug, maakt hij er dagelijkse wandelingen. Hij ontmoet mensen die op het punt staan te springen. Sommige weet hij ervan te weerhouden.
Zo raakt hij bevriend met het jongetje Riley. Zijn moeder is ook gesprongen. Het jongetje blijft achter bij zijn verwaarloosde zusje en verbitterde vader.
In gesprekken en flashback maken we kennis met Lucas’ vrouw Isabelle, zijn stiefdochter Pippa, zijn moeder en vader, en zijn zus Suzanne. De kilte hangt als een schaduw over de diverse relaties. Zijn jeugd was als een brok eenzaamheid.
Wat is er toch gebeurd, vroeger, dat het zover heeft moeten komen?
Langzaam maar zeker wordt alles duidelijk.
“Leven is nog altijd het beste wat we hebben”, pagina 175
Prachtig boek, “Het beste wat we hebben”, van Griet Op de Beeck, over een door zijn jeugdervaringen getraumatiseerde man. Het belooft het eerste deel van een trilogie te zijn. Ik ben benieuwd hoe het verder met Lucas zal gaan...
En ik ben benieuwd of dít boek de NS Publieksprijs gaat winnen..., vanavond.
Van mij mag het!
*
“Het beste wat we hebben” van Griet Op de Beeck
Ps (22-11-18):
Helaas de NS Publieksprijs is niet gewonnen door Griet Op de Beeck..... jammerrrrrrrr ;-)
Reacties