TrijntjeBlog

Even in het buitenland!

Fietstocht ging vandaag via de stal in Bethlehem:

Een vroege zondagmorgenwandeling in zwart-wit.......

Ben ik opeens van het vaste pad afgedwaald... naar het spannende boek. Toevallig kreeg ik een boek van  M.J. Arlidge  in handen. En meteen was ik geboeid, zeg maar verslaafd. De verschillende boeken gaan over de avonturen van Helen Grace, een stoere, heldhaftige inspecteur van politie. Ik heb er nu twee gelezen, en ben nog bezig in “In de maneschijn”. Wil je weten wat ik zoal lees? Kijk in  LibraryThing , daar staat “mijn lijst”:

Vanmiddag ging ik langs bij Saskia . Die pentekeningen van  Rembrandt  zijn toch wel héél bijzonder, Paar lijnen, daarmee is alles gezegd. Genoeg. SASKIA IN BED / REMBRANDT Dit is geen Rembrandt, maar wel fascinerend: PHANTOM LIMB, THE ART BEYOND ESCHER En dan nog de blik op thuis:

508 pagina’s in twee dagen erdoorheen jagen, dat doe ik niet vaak. Dan moet het wel een goed boek zijn, dan moet het boeiend zijn. “ Goede mannen ”, van  Arnon Grunbe rg , gaat over dood, zelfmoord, rouw, boete en schuld, eenzaamheid, vader-zoon-relatie, huwelijk/relatie, troost, wanhoop, onmacht, radeloosheid, liefde, overspel, en nog veel meer, en uiteindeljk het noodlot. Het eerste noodlot slaat toe als een kind, oudste zoon, puber, zelfmoord pleegt. Gefascineerd volg ik de vader, de brandweerman, de hoofdfiguur, per definitie een ‘goede man’, een man van mensen-redden en troost-geven. Zelf voelt hij zich echter als een mislukkeling. Waar in heeft hij zijn zoon tekort gedaan, waarom heeft hij hem geen liefde kunnen geven? Zijn tweede zoon, ‘de overgebleven zoon’, kan de leegte in de vader niet vullen. Ook zijn huwelijk loopt stuk. Zijn vrouw vertrekt naar een nieuwe liefde. En hij zelf haalt een nieuwe vrouw uit Kiev.  Maar weer slaat het noodlot toe.  Een ontroerend verhaal,

Weer eens een  leestip  *: Pagina 9 Hoofdpersoon Lucas verlaat zijn vrouw en gaat wonen in een huis bij een hoge brug. Veel mensen hebben deze brug ooit gekozen om er vanaf te springen. Het leven had voor hen afgedaan. Ook Lucas is in het begin ten einde raad. Maar zelfmoord? Het komt er niet van...  En daarna, wonend aan de brug, maakt hij er dagelijkse wandelingen. Hij ontmoet mensen die op het punt staan te springen. Sommige weet hij ervan te weerhouden.  Zo raakt hij bevriend met het jongetje Riley. Zijn moeder is ook gesprongen. Het jongetje blijft achter bij zijn verwaarloosde zusje en verbitterde vader. In gesprekken en flashback maken we kennis met Lucas’ vrouw Isabelle, zijn stiefdochter Pippa, zijn moeder en vader, en zijn zus Suzanne. De kilte hangt als een schaduw over de diverse relaties. Zijn jeugd was als een brok eenzaamheid.  Wat is er toch gebeurd, vroeger, dat het zover heeft moeten komen? Langzaam maar zeker wordt alles duidelijk. “Leven is nog altijd het beste

Ik houd van de natuur. Ik fiets en wandel graag, zie de wereld om me heen, en geniet daarvan, én ik werk in een  natuurmuseum . Maar de natuur, in dienst van de kunst, dat is een ander verhaal. Thomas Eyck  vertelde tijdens de lunchlezing in  Tresoar  vandaag over zijn werk. Hij is designer en maakt veel keramische objecten. De natuur speelt een heel grote rol bij het ontwerpen van zijn producten. Zijn bedrijf heet dan ook “Based on nature”. Na zijn studie Kunstgeschiedenis (Utrecht) ging hij aan de slag bij  Tiche laar  i n Makkum. Daar maken ze traditionele keramiek. Maar voor Eyck was het duidelijk dat hij méér wilde doen met keramiek. Niet meer in de traditionele vormen ontwerpen, maar nieuwe wegen bewandelen. Hij werkt samen met verschillende kunstenaars. Van de Hindelooper schilderkunst vond hij dat ook daar een modernisering nodig was. Door terug te keren naar het eikenhout als basismateriaal werd ontdekt dat daar bijzondere mogelijkheden lagen. Eikenhout leent zich uitste

Vandaag: Via een lange, lange fiets-omweg terechtgekomen in Cornjum. Daar is een grafheuvel te zien, als onderdeel van het landgoed  Martenastate . De grafheuvel op zich is interessant. Er liggen enkele Martena’s en Burmania’s begraven (het oudste graf dateert van 1816). Maar de bomen zijn minstens zo indrukwekkend, vind ik.