Doorgaan naar hoofdcontent

Leuk

Wiesje van der Flier (*) weet enthousiast te vertellen over Alzheimer. Ze is dan ook onderzoeker bij het VUMC Alzheimercentrum.
Wetenschap is leuk, onderzoek doen is interessant, hoewel Alzheimer bepaald geen "leuke" ziekte is.
Het VUMC/Alzheimer doet onderzoek naar Alzheimer. Hoe meer we weten over de ziekte, hoe beter kunnen we de ziekte voorkomen. Dus investeren in onderzoek is beter, dan investeren in zorg.
Om een handje hierbij te  helpen is een goede levensstijl van levensbelang: niet roken, hooguit één glas wijn per dag, veel bewegen, (vaak) vis eten, en ook veel groenten en fruit.


Wil je het onderzoek steunen, dan kun je ook actief meedoen. Schrijf je in bij het Amsterdam Hersenonderzoek Register.

Thuisgekomen begin ik in een boek: "Weg van haar" van Alice Munro, over een vrouw met geheugenstoornissen. Het verhaal sluit dus aan bij het onderwerp van de genoemde lezing ;-)

* lunchlezing Tresoar, Leeuwarden, 16 maart 2017





Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Vallende fietsen

  Vandaag een dag van vallende fietsen dus leek het me beter een eind te gaan wandelen
Een reactie posten
Meer lezen

Glas

Vervelend, die glasscherven op het fietspad. Als iedereen nu eens zijn eigen rotzooi zou opruimen! Want een lekke band vindt niemand leuk. Maar gelukkig is het mooi weer vandaag, en was het goed recreëren in de berm,  wachtend op hulptroepen. En de Wegenwacht liet trouwens niet lang op zich wachten.
Een reactie posten
Meer lezen

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me
Een reactie posten
Meer lezen