Over waterstanden gesproken

Ooit werd de Middelsee dichtgegooid. Van natuur- naar cultuurlandschap. Jammer dat de natuur, de echte natuur verleden tijd is. Maar het cultuurlandschap blijft.

Én de muziek blijft: Robert Tromp en Els Doekes (Duo Middelsee) vertolken oude melodieën op viool, diverse fluiten, kromhoorn, baroktrombone en harmonica (trekzak). Samen met een kleine honderd muziekliefhebbers was ik getuige ervan in de dorpskerk van Huizum.

Muziek uit 18e en 19e eeuw, uit alle delen van de Lage Landen, van Limburg tot Groningen en Friesland, variërend van dansen, walsen, tot boerenliederen en dodenmars.
Het duo interpreteert de gevonden muzikale notities op eigen wijze. Een prachtig samenspel, welklinkende akkoorden.
Vooral van "De wijnpers" (Joh. en Frederik Berghuys, 1775-1816) was ik erg onder de indruk.
Applaus!

Els Doekes en Robert Tromp

Reacties

Populaire posts van deze blog

Vallende fietsen

Vandaag een dag van vallende fietsen dus leek het me beter een eind te gaan wandelen

Meer lezen

Glas

Vervelend, die glasscherven op het fietspad. Als iedereen nu eens zijn eigen rotzooi zou opruimen! Want een lekke band vindt niemand leuk. Maar gelukkig is het mooi weer vandaag, en was het goed recreëren in de berm, wachtend op hulptroepen. En de Wegenwacht liet trouwens niet lang op zich wachten.

Meer lezen

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me

Meer lezen

TrijntjeBlog

Zoeken in deze blog