Doorgaan naar hoofdcontent

Pilgrimaazje op sneintemiddei


Op deze zondagmiddag ben ik naar een concert van Sytse van der Werf, en de folkgroep Tsjirmerij geweest, in de prachtige witte, twaalfde-eeuwse Dorpskerk van Huizum.

Een bedevaart dus: middels muziek en verhalen, gedichten en balladen, werd een reis gemaakt, een reis rond de wereld. Verhalen die inspireren, muziek die vervoert. De mens onderweg.

Wat beweegt mensen om op weg te gaan? Is het een vlucht uit de werkelijkheid? Is het een zoektocht naar jezelf? Wat is er mooier dan verdriet, afzien, lijden. Om uiteindelijk er gelouterd uit te komen. De "swalktocht" bereikt zijn doel. Maar wat is het doel!? Santiago? Neen, het gaat uiteindelijk om de reis, om het "swalkjen", de ontmoetingen met mens en natuur, het-onderweg-zijn, de inspiratie.

Een voorstelleing van verhaal en muziek over relativeren, melancholie, verlangen, en uiteindelijk terug naar huis gaan, naar je eigen wereld.

Santiago bereikt, dan met het vliegtuig terug naar je eigen luxe wereldje. In een paar uurtjes ben je weer thuis.

"Must dêr hier wat fan make, want feur datst it weetst hest it had"



Foto's: Huizenga, cop. 2014


Reacties

Populaire posts van deze blog

Vallende fietsen

  Vandaag een dag van vallende fietsen dus leek het me beter een eind te gaan wandelen

Glas

Vervelend, die glasscherven op het fietspad. Als iedereen nu eens zijn eigen rotzooi zou opruimen! Want een lekke band vindt niemand leuk. Maar gelukkig is het mooi weer vandaag, en was het goed recreëren in de berm,  wachtend op hulptroepen. En de Wegenwacht liet trouwens niet lang op zich wachten.

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me