Doorgaan naar hoofdcontent

Voetstappen in de sneeuw


Vandaag ben ik een dag naar Terschelling geweest (voor mijn werk!). Als je aankomt op het eiland komt er meteen zo'n vakantiegevoel over je heen.
Of je wil of niet. Zo werkt dat bij mij....
Of het nu winter is of zomer, lente of herfst.
En nu is het winter, hoewel reeds half maart.
Europa zucht onder winter, kou, en pakken sneeuw op sommige plaatsen.
Niet op Terschelling.
Daar slechts een klein laagje suikersneeuw.
Lekker wandelen.
Nauwelijks wind.
Een stralende zon.
Een blauwe rimpelende zee.
Witte duinen, sneeuwduinen.
Voetstappen in de sneeuw.

Geen hordes toeristen, geen overvolle boot, maar rust... rust.
Dat is bijkomen, heérlijk.
Ik heb ervan genoten, nu zit ik nog op de veerboot, en stap zo weer aan land, sta straks op de kade in Harlingen, en zoek mijn treincoupé.
Op weg naar de grote stad Leeuwarden!
Vakantie voorbij.....

p.s. ik heb ook hard gewerkt hoor!

Foto's: Huizenga, cop. 2013





Reacties

Populaire posts van deze blog

Straatpoëzie

 Soms fiets je “eeuwenlang” dezelfde routes, en valt je niks bijzonders op, totdat het je wel opvalt!

De eerste warme dag

Op de eerste warme dag in 2025, gewandeld in Eernewoude . Een leuk dorpje in de Oude Venen, Friesland, en nu nog rustig qua watersport. Tijdens de wandeling is het aan te bevelen om vooral te kijken waar je je voeten zet. De wandelroute is bezaaid met veelzeggende Friese spreuken.

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me...