Doorgaan naar hoofdcontent

Op de drempel...

Beetje vreemd gevoel, dubbel gevoel.
Overpeinzingen...
Sint net weg, kerstman moet nog komen.
Pakpapier van sinterklaas opgeruimd, chocoladeletters verschalkt, de kerstboom staat er nog niet. Moet ik die dit weekend maar eens plaatsen?
En: NHL Hogeschool op de drempel van de verhuizing.

De oude gebouwen van NHL Hogeschool worden ontmanteld, verhuismaterieel staat klaar in kelders en in gangen, stápels verhuisdozen in de aanslag.
't Nieuwe gebouw is opgeleverd, maar de mediatheek daar staat nog leeg. Wachtend op de verhuiswagens.
De boekenkasten, de computers, ze moeten nog worden geplaatst.
De boeken en het andere documentaire materiaal komen volgende week in de kast.
Technici ondertussen, nu nog, druk bezig met de laatste loodjes wat betreft de aanleg van kabels en installatie van machines.
Pas op dat je niet struikelt over losliggende kabels!
Vandaag en morgen: laatste 'normale' werkdagen op de beide locaties.
Vertrouwde zaken achter je laten.
Samen straks een nieuwe start maken, in een nieuwe omgeving, in een nieuwe setting.
Morgen ga ik beginnen mijn spulletjes, op mijn werk, in te pakken.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Vallende fietsen

  Vandaag een dag van vallende fietsen dus leek het me beter een eind te gaan wandelen

Glas

Vervelend, die glasscherven op het fietspad. Als iedereen nu eens zijn eigen rotzooi zou opruimen! Want een lekke band vindt niemand leuk. Maar gelukkig is het mooi weer vandaag, en was het goed recreëren in de berm,  wachtend op hulptroepen. En de Wegenwacht liet trouwens niet lang op zich wachten.

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me