Doorgaan naar hoofdcontent

Terug naar bijna-“normaal”



Veel, heel veel gelezen de afgelopen weken, en vandaag de boeken terug gebracht naar dbieb. Dankjewel dbieb, voor de (ophaal)service!
De tandarts, daar ben ik ook al weer geweest. Helaas kan ik niet lang zonder hem.
De kapper zit op mij te wachten. Blij zal ik zijn als ik verlost ben van mijn (tijdelijke) coronakapsel. Volgende week, dan is het zo ver!
En vandaag voor het eerst sinds wéken weer gezwommen.
Het is net als fietsen, zwemmen, je verleert het nooit,
Wát een energie heb ik nu weer.

Toch nog maar een blokje om, vanmiddag, op de fiets.....




Reacties

Populaire posts van deze blog

Vallende fietsen

  Vandaag een dag van vallende fietsen dus leek het me beter een eind te gaan wandelen

Glas

Vervelend, die glasscherven op het fietspad. Als iedereen nu eens zijn eigen rotzooi zou opruimen! Want een lekke band vindt niemand leuk. Maar gelukkig is het mooi weer vandaag, en was het goed recreëren in de berm,  wachtend op hulptroepen. En de Wegenwacht liet trouwens niet lang op zich wachten.

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me