Doorgaan naar hoofdcontent

Zwemgeschiedenis

Als dagelijks zwemster in Blauwe Golf of Kalverdijkje, ben ik nieuwsgierig naar de zwemgeschiedenis van Leeuwarden.
Ik had geen idee: in de vorige eeuw gingen de inwoners van oost-Leeuwarden zwemmen in De Groote Wielen. Daar was een natuurbad, paviljoen en later een restaurant/hotel/camping, en niet te vergeten de botenverhuur. Het complex bestaat al lang niet meer. Het water raakte vervuild, en er kwam een concurrerend bad, De Kleine Wielen.

het begin met vijf kleedhokjes


Toen ik net “kwam kijken” was er inmiddels het natuurbad De Kleine Wielen, ten zuiden van de actuele snelweg Leeuwarden-Groningen.
Daar heb ik wel eens gezwommen, maar dan in de nadagen van dit openluchtbad. Want ook dat zwembad behoort allang tot het verleden.

zwemles in De Kleine Wielen


Jaap Balk vertelde bij het HCL over De Groote en De Kleine Wielen. De lezing had betrekking op de zwemgeschiedenis van begin 20e eeuw tot aan 1965.
Eigenlijk was ik nog wel benieuwd naar het vervolg: het zwembad waar ik leerde zwemmen (De Overdekte) en het zwembad in de wijk Nijlân. Aan die laatste twee heb ik nog wel levendige herinneringen.
Aan De Overdekte denk ik met name terug met brrrrr-gevoelens. Ik word er nog steeds niet vrolijk van. Het mag een wonder heten dat ik nu zo graag zwem!







Reacties

Populaire posts van deze blog

Glas

Vervelend, die glasscherven op het fietspad. Als iedereen nu eens zijn eigen rotzooi zou opruimen! Want een lekke band vindt niemand leuk. Maar gelukkig is het mooi weer vandaag, en was het goed recreëren in de berm,  wachtend op hulptroepen. En de Wegenwacht liet trouwens niet lang op zich wachten.

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me...

Vallende fietsen

  Vandaag een dag van vallende fietsen dus leek het me beter een eind te gaan wandelen