Doorgaan naar hoofdcontent

Kiek





Wat een foto’s kregen we te zien tijdens de lezing van Willem Mollema, zoon van een Groningse boderijder (zie agenda HCL).
De beelden spreken voor zich, moet Mollema hebben gedacht: “Kiek”, “Kiek”, “Kiek!!”, “Prachtig”, “Prachtig”, “Kiek”.
Foto’s kwamen langs van de trekschuit, de snik, getrokken door paarden, soms door mensen, de stoomboot, de eerste motorboot, de hondenkar, de bodewagen-met-paard, later de eerste auto op rubberbanden, de T-Ford.
Met de groei van het goederentransport ontstonden in de grotere plaatsen bodeterreinen, zoals het bodeterrein bij de Oldehove in Leeuwarden. Op deze plaatsen werden de goederen verdeeld onder andere boderijders, of lokale bezogers. Later verhuisde dit vervoerscentrum naar de locatie Frieslandhal (Distributie Centrum Friesland). Ieder dorp in Friesland had wel een eigen bode (goederentransportbedrijf).
Prachtige foto’s ook van het goederenvervoer over water, door de binnenstad van Leeuwarden. De schuiten konden nauwelijks door de smalle pijpen. Ingeval van hoogwater moesten ze dan ook de mast neerlaten, of de uitlaatpijp van de stoommachine demonteren.
Kiek, kiek, kiek”.
Toch nog eens op zoek gaan naar foto’s op het internet: Beeldbank Friesland. Vast de moeite waard!





Reacties

Populaire posts van deze blog

Vallende fietsen

  Vandaag een dag van vallende fietsen dus leek het me beter een eind te gaan wandelen

Glas

Vervelend, die glasscherven op het fietspad. Als iedereen nu eens zijn eigen rotzooi zou opruimen! Want een lekke band vindt niemand leuk. Maar gelukkig is het mooi weer vandaag, en was het goed recreëren in de berm,  wachtend op hulptroepen. En de Wegenwacht liet trouwens niet lang op zich wachten.

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me