Doorgaan naar hoofdcontent

Winterkoren met schorpioen

Het winterkorenfestival in Leeuwarden bestaat uit optredens van een klein halfuur door diverse koren. Het festival werd gehouden op zaterdagmiddag 28 en zondagmiddag 29 januari 2017. "Place to be" is de binnentuin van het Natuurmuseum in Leeuwarden.
Echt een sfeermaker is het "Sprokkelkoor" (een bijzonder koor met bijzondere mensen). Zij zorgen voor een feestje, met polonaise:

Sprokkelkoor

Dan een koor met medewerkers van het Provinsjehûs: "KoorBusiness":

KoorBusiness

En ik vond fantástisch het kleine vrouwenkoor uit Harlingen: "Solid". Chapeau!

Solid

Tijdens een tweede (vrouwen-)koor uit Harlingen ("De Boegspetters") ben ik opgestapt:

Boegspetters

"Froulje oer de Flier", dames, ik heb van jullie genoten! Prima zang en prima performance:

Froulju oer de Flier

"Vocal Chain" uit Harlingen:

Vocal Chain

En het kleurrijk (qua kleding, qua performance, en qua zang), koor, de zangers van het levenslied, "Sipelsjeu", héél bijzonder:

Sipelsjeu

Tot slot het vrolijk en ontwapenend kinderkoor "Prelude" uit Nijemirdum:

Prelude

Nog een kleine wandeling door het museum, en ik kwam langs een kleine expositie van tekeningen van schorpioenen. Zelf een schorpioen, kon ik het niet nalaten een fotootje (van een tekening) te maken:

Reacties

Populaire posts van deze blog

Glas

Vervelend, die glasscherven op het fietspad. Als iedereen nu eens zijn eigen rotzooi zou opruimen! Want een lekke band vindt niemand leuk. Maar gelukkig is het mooi weer vandaag, en was het goed recreëren in de berm,  wachtend op hulptroepen. En de Wegenwacht liet trouwens niet lang op zich wachten.

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me...

Vallende fietsen

  Vandaag een dag van vallende fietsen dus leek het me beter een eind te gaan wandelen