Doorgaan naar hoofdcontent

Post-Kerst

Schierstins
Schierstins

Mijn eerste blog na kerst en jaarwisseling staat nog in het teken van kerst ;-)
Op een regenachtige tweede januari heb ik een bezoekje gebracht aan de Schierstins in Veenwouden. Dit gebouw dateert oorspronkelijk uit 1300 na Christus en is de enige bewaarde torenstins in Friesland. Na vetes tussen landeigenaren, kwam de vesting in bezit van de monniken (schiermonniken) en uiteindelijk is het gebouw voor de sloop behoed door een restauratie tweede helft twintigste eeuw. Een aantal jaren deed het dienst als postkantoor, met de strenge postbeambte Sijfke Musch.  Maar nu is het een museumpje, met een permanente expositie over Theun de Vries, de bekende schrijver, geboren in Veenwouden, en een expositie over de geschiedenis van het gebouw.
De laatste weken was er een tijdelijke tentoonstelling van een veertigtal kerststalletjes uit Duitsland, Oost-Europa en Rusland.

Polen

Polen

Oekraïne


Rusland

Oekraïne


schietgat Schierstins


Reacties

Populaire posts van deze blog

Vallende fietsen

  Vandaag een dag van vallende fietsen dus leek het me beter een eind te gaan wandelen

Glas

Vervelend, die glasscherven op het fietspad. Als iedereen nu eens zijn eigen rotzooi zou opruimen! Want een lekke band vindt niemand leuk. Maar gelukkig is het mooi weer vandaag, en was het goed recreëren in de berm,  wachtend op hulptroepen. En de Wegenwacht liet trouwens niet lang op zich wachten.

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me