Doorgaan naar hoofdcontent

100

100 jaar HTS Leeuwarden, en vandaag was daar dan de langverwachte reünie. 

Ik werk al meer dan dertig jaar bij de HTS (NHL) en vond het leuk om een kijkje te nemen In het huidige NHL-gebouw, op de dag van de reünie, om oud-studenten en -collega's weer te zien. En er waren ook nog interessante workshops. 

Leuke dag, overwegend in mannelijk gezelschap doorgebracht. Ik had het kunnen verwachten. Oud-studenten ontmoet. Sommigen kenden mij nog. Ik moest wel eens achter de oren krabben? Wie is dat ook alweer.... hij komt mij bekend voor! 

Praten over vroeger, Vondelstraat, Tesselschadestraat, Molenstraat........

De voorpret was al begonnen toen ik de vitrine bij de mediatheek ging inrichten.


DE DAG

De dag begon met de een openingsspeech door Hans Drijfhout. Die memoreerde zijn fascinatie voor leren en de relatie onderwijs en bedrijfsleven. Met de blik op de toekomst moet het onderwijs techniek zich verder ontwikkelen. De kunst is om de goede kant op te kijken.

Toen volgde een kort interview met de oudste en de jongste reünist.

Gastspreker Anton Philips nam ons mee door zijn leven. Voorbij kwamen de Tweede wereldoorlog, morele herbewapening, en verkeerde en goede keuzes. Hij benadrukte het gebruiken van talenten, voor ieder persoonlijk, tevreden zijn met, en welbevinden bij werk en baan.

Hoe komt het? Mensen kennen zichzelf te weinig. Gebrek aan zelfkennis. En gebrek aan kennis van functie en beroep. Je moet je toekomst maken. Veel heb je zelf in de hand.

Je talenten zijn te meten via SIMA (Systeem voor Individuele Motivatie Analyse). Via de Stichting EMERGO worden Philips' ideeën uitgewerkt en bekend gemaakt.

Kortom: het gaat erom dat je je gelukkig voelt in je werk!

Let op, in dit verband, a.s. vrijdag 20 maart is het de "internationale dag van het geluk".


's Middags ben ik nog naar twee workshops van lectoraten geweest. De eerste ging over 'blended learning' en de andere over 'verjaging van vogels bij een olievlek op de Waddenzee'.

Een geslaagde dag!



Zie ook OmropFryslan dd 14 maart 2015 

Zie ook eerdere blog.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Vallende fietsen

  Vandaag een dag van vallende fietsen dus leek het me beter een eind te gaan wandelen

Glas

Vervelend, die glasscherven op het fietspad. Als iedereen nu eens zijn eigen rotzooi zou opruimen! Want een lekke band vindt niemand leuk. Maar gelukkig is het mooi weer vandaag, en was het goed recreëren in de berm,  wachtend op hulptroepen. En de Wegenwacht liet trouwens niet lang op zich wachten.

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me