Doorgaan naar hoofdcontent

Op Een Dag

"Hjoed is hjoed, en hjoed is ynienen juster

Ik was naar een middagconcert, en heb genoten van Gerrit Breteler in het rustieke kerkje van Leons (Lions).

Ik kende Breteler niet. Dus het was voor mij een gok. 

Gerrit Breteler is een zanger, van Twentse afkomst. Maar hij zingt perfect in het Fries. Hij  vindt vooral inspiratie in het Friese platteland. Hij werd begeleid door Peter van der Zwaag  (niet Clara Rullman) op de piano.

Ik heb genoten van de stem van Breteler, de melodieuze liederen, de melancholie, het bijzondere timbre, de zelfspot, de nostalgische  sentimenten, de filosofisch-politieke momenten, liederen over dood en leven, afscheid, liefde. 

UIT "Op een dag" (klik voor het hele lied):

"Do silst de sinne fine, op dizze donkerblauwe jûn

Foar ivich sil 'r skine, do hast dyn frede fûn"


Foto's: Huizenga, cop. 2014

Reacties

Populaire posts van deze blog

Vallende fietsen

  Vandaag een dag van vallende fietsen dus leek het me beter een eind te gaan wandelen

Glas

Vervelend, die glasscherven op het fietspad. Als iedereen nu eens zijn eigen rotzooi zou opruimen! Want een lekke band vindt niemand leuk. Maar gelukkig is het mooi weer vandaag, en was het goed recreëren in de berm,  wachtend op hulptroepen. En de Wegenwacht liet trouwens niet lang op zich wachten.

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me