Doorgaan naar hoofdcontent

100 jaar geleden

In 2015 is het 100 jaar geleden, dat de HTS Leeuwarden begon. De HTS was een logisch vervolg op de reeds bestaande MTS.

Ik vond een interessant boekje in de mediatheekcollectie van NHL Hogeschool. Dat boekje is een kostbaar bezit, een stukje geschiedschrijving van de eerste vijftig jaar van de HTS Leeuwarden.


Ik werk al "honderd jaar" bij de HTS, voor mijn gevoel, ook al is dat dan de laatste jaren onder de vlag van NHL Hogeschool.

Ooit ben ik begonnen met de opzet van een bibliotheek voor techniekstudenten, in mijn eentje. In 1976 was dat helemaal niéuw. Zoek het maar uit, was het motto. Iedere school een eigen bibliotheek. En de studenten moesten nog leren 'zoeken', de eerste stappen op weg naar informatievaardigheid. De foto's dateren van eind zeventiger jaren: veel boeken, tijdschriften, papier, catalogusbakken, geen computer, wel een elektrische typemachine (voor het tikken van de cataloguskaartjes, o.a.), geen internet, een heel voorzichtige computer stond er aan te komen, met ms-dos als besturingssysteem, veel schriften, pennen, papier, kaartenbakjes, en ergens in het gebouw een kopieermachine en een stencilapparaat. 

E-mail? Nooit van gehoord! Internet? Nooit van gehoord! Social media? Nooit van gehoord!

De focus In de bibliotheek lag op het ontwikkelen van een catalogusapparaat, waarin de student kon vinden wat hij zocht. En allemaal handwerk. Geen koppeling van elektronische bestanden en systemen. Geen communicatie 3.0 en shared documents. Die tijd zou nog komen.


Hier nog wat beelden van de bibliotheek anno 70er jaren vorige eeuw:


Kom je ook op de reünie? Ik wel! Ik hoop veel oud-studenten en oud-collega's te ontmoeten!

Foto's: Huizenga, cop. 1976-2014

Zie ook: http://trijntjeblog.blogspot.nl/2009/11/hts-reunie.html

Reacties

Populaire posts van deze blog

Vallende fietsen

  Vandaag een dag van vallende fietsen dus leek het me beter een eind te gaan wandelen

Glas

Vervelend, die glasscherven op het fietspad. Als iedereen nu eens zijn eigen rotzooi zou opruimen! Want een lekke band vindt niemand leuk. Maar gelukkig is het mooi weer vandaag, en was het goed recreëren in de berm,  wachtend op hulptroepen. En de Wegenwacht liet trouwens niet lang op zich wachten.

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me