Doorgaan naar hoofdcontent

Op weg naar Ithaka.....

1894

C.P. Cavafy


"As you set out for Ithaka
hope your road is a long one,
full of adventure, full of discovery.
Laistrygonians, Cyclops,
angry Poseidon-don't be afraid of them:
you'll never find things like that on your way
as long as you keep your thoughts raised high,
as long as a rare excitement
stirs your spirit and your body...." [etc.]


Ter ere van 'mijn' vierde verjaardag!

Dit is het begin van het gedicht "Ithaka" van Κωνσταντίνος Π. Καβάφης,  C.P. Cavafy. Het spreekt zeer tot mijn verbeelding. Ik krijg heimwee naar Griekenland, waar ik zo vaak was op vakantie, zomer na zomer. Ik denk terug aan mijn Griekse vrienden.
Toeval wil dat ik nu een nieuwe fiets heb gekocht, merk: Sparta, type: Ithaka. En ik, in een melancholieke bui, droom terug naar Griekenland.
Ik hoop op een lange rijtour, met verrassingen, ontdekkingen, dichtbij huis, en verderweg.....



En dat op de vierde verjaardag van TrijntjeBlog!

Bron: C.P. Cavafy, Collectes poems, ISBN 0-7012-0551-2



Reacties

Populaire posts van deze blog

Vallende fietsen

  Vandaag een dag van vallende fietsen dus leek het me beter een eind te gaan wandelen

Glas

Vervelend, die glasscherven op het fietspad. Als iedereen nu eens zijn eigen rotzooi zou opruimen! Want een lekke band vindt niemand leuk. Maar gelukkig is het mooi weer vandaag, en was het goed recreëren in de berm,  wachtend op hulptroepen. En de Wegenwacht liet trouwens niet lang op zich wachten.

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me