Hoe zit dat eigenlijk met het geheugen?
Vanmiddag was het héérlijk weer. We hebben (man en ik) een heel eind gefietst in wind en zon, over het Friese platteland.
Aan het begin van de fietstocht kwamen we we twee tegenliggers tegen, ook op de fiets. Een persoon stapte van de fiets, controleerde zijn banden, stapte weer op de fiets, en fietste verder.In een flits zag ik de man, en hij kwam mij bekend voor. Ik kende die man, maar waarvan? Hij kwam me zo bekend voor... Volgens mij was (is?) het een collega van mijn man.
Ik zei (dus) tegen echtgenoot: "Ken je die man? Is dat een collega van jou? Ja toch?"
Ik zei (dus) tegen echtgenoot: "Ken je die man? Is dat een collega van jou? Ja toch?"
"Eh, ja", zei mijn man, "Je hebt gelijk! Ik geloof dat dat een ex-collega is van mij! Hij werkt bij Bedrijf X".
"Maar hoe heet die ook al weer! Ik kan er niet opkomen...! Weet jij....?"
"Ik weet ook niet meer zijn naam, ik kan het je zo niet zeggen"
"Maar ik moet het weten! Haha. Hij heet... ; ja, hoe heet hij ook al weer?"
Nou, verder gefietst, al fietsend, liet het voorval mij niet meer los. Ik moest, en zou, mij de naam van die man herinneren. Hoe zit dat met mijn geheugen. Word ik oud....? Die náam die moet toch ergens op te diepen zijn!
Maar goed, het is mooi weer, en je fietst verder.
Maar goed, het is mooi weer, en je fietst verder.
Een uur later, een uur van piekeren, piekerend fietsen. Hoe heet die man ook al weer... Het schiet me te binnen, opeens, de voornaam. Ik herinner hem mij: Bonne. Zó heet hij. Dat is dan dat. Nu de rest nog.
De achternaam. Wat was ook alweer de achternaam? Vreemd, dat ik dat niet meer weet. Het geheugen, mijn geheugen! Ik word oud!
Weer een uur later, piekeren, piekeren, yés: 'man'. De achternaam van de man eindigt op 'man'.
Weer een uur later, piekeren, piekeren, yés: 'man'. De achternaam van de man eindigt op 'man'.
Dat was het tweede puzzelstukje.
Weer tien kilometer verder... hehe. Daar is hij dan, de achternaam: Landman.
Bonne Landman dus. Hehe, het heeft me drie uur bezig gehouden. Maar het is gelukt. Dat je daar zo lang over moet doen.
Maar toch zit het ergens in je geheugen. De kunst is om het te vinden......
Het geheugen, een wonderbaarlijk onderdeel van het menselijk lichaam.
Uiteraard is de naam in dit stukje gefingeerd.
Reacties