Doorgaan naar hoofdcontent

Lezen om te leven

Bestaan ze nog, de echte bibliothecarissen? 

Als ze er nog zijn, dan is dit een echt boek voor dié doelgroep.

Trouwens, het is een leestip voor iedere boekenliefhebber, van jong tot oud.

Ik, als ex-bibliothecaris (of ben je eigenlijk bibliothecaris-voor-het-leven?), en enthousiast lezer, heb in ieder geval genoten van “De troostbibliotheek” van Sara Nisha Adams.

Boeken verbinden, lezen verbindt: verbinding tussen generaties, tussen culturen, tussen ouders en kinderen, tussen man en vrouw.

Boeken tillen je over de hoge muur van zorg en verdriet.

Lezen leert liefhebben en leven.


p.185



Reacties

Populaire posts van deze blog

Glas

Vervelend, die glasscherven op het fietspad. Als iedereen nu eens zijn eigen rotzooi zou opruimen! Want een lekke band vindt niemand leuk. Maar gelukkig is het mooi weer vandaag, en was het goed recreëren in de berm,  wachtend op hulptroepen. En de Wegenwacht liet trouwens niet lang op zich wachten.

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me...

Vallende fietsen

  Vandaag een dag van vallende fietsen dus leek het me beter een eind te gaan wandelen