Doorgaan naar hoofdcontent

Moeders

Vaderland”, van Fernando Aramburu, een verhaal over twee moeders!


De macht van het terrorisme drijft een wig tussen mensen. Dit verhaal gaat over twee families die aanvankelijk hecht bevriend zijn met elkaar. Maar dat blijft niet zo. De zoon van Miren (de ene familie),Joxe Mari, raakt in de ban van de Baskische bevrijdingsbeweging, de ETA. Met zijn medestrijders beraamt hij diverse aanslagen tegen de heersende macht, de regering, en regeringsgezinden, met als patriottisch doel een eigen staat te stichten. Geen middel wordt geschuwd. Het komt zelfs zo ver dat Joxe Mari (mede)verantwoordelijk is voor de dood van de man van Bittori, Txato (de andere familie). Bittori was ooit de hartsvriendin van Miren. Na de moord op haar man wordt ze ontroostbaar en haar enige levensdoel lijkt te zijn te achterhalen wat er is gebeurd, en of het echt zo is dat Joxe Mari haar man heeft vermoord, en zo ja, of hij ooit vergiffenis zal vragen. Pas als ze daar achter komt, kan ook zij, die haar levenseinde allengs ziet naderen, rustig sterven.


De terreurdaden in het Spaanse Baskenland hebben grote invloed op het politieke en sociale leven daar, maar ook en vooral grijpt het in in het leven van gezinnen, families, mensen, oud en jong. Ooit bevriende gezinnen gaan elkaar uit de weg. 

De rode draad van het verhaal vormt het verschrikkelijke spoor van bedreigingen, bloed en dood in de levens van mensen, in het leven van Bittori en haar gezin en van Miren en haar gezin. Ooit waren de twee vrouwen vriendinnen, maar het buitenproportionele geweld dreef hen uiteen.

Beide families raken totaal onthecht en ontwricht. Deze strijd kent dan ook geen winnaars.

Wel krijg je een kijkje in de wereld van terroristen, het ultra-nationalisme en en de strijd tegen de overheid. 

De cirkel raakt rond, maar de verschrikkelijke gevolgen van de wandaden zijn niet meer terug te draaien. Het verdriet, de wonden en de littekens blijven.



PAGINA 8

Lees ook http://trijntjeblog.blogspot.com/2023/06/dat-jaar.html

Reacties

Populaire posts van deze blog

Vallende fietsen

  Vandaag een dag van vallende fietsen dus leek het me beter een eind te gaan wandelen

Glas

Vervelend, die glasscherven op het fietspad. Als iedereen nu eens zijn eigen rotzooi zou opruimen! Want een lekke band vindt niemand leuk. Maar gelukkig is het mooi weer vandaag, en was het goed recreëren in de berm,  wachtend op hulptroepen. En de Wegenwacht liet trouwens niet lang op zich wachten.

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me