Anno 2023 kun je je niet meer voorstellen dat we een tijdje geleden te maken hadden met een pandemie. Een tijd van afstand houden, lockdown, contactverbod, mondkapjes, wereldwijd. Het was het probleem van iedereen!
Lucy, schrijfster van beroep, wordt aan het begin van de pandemie uit haar New Yorkse bestaan losgerukt, en brengt een tijdje met haar ex-man William door in een plaatsje aan de kust in Maine.
Vanuit haar lockdown-situatie komt er van alles op haar af: heimwee, haar kinderen en hun problemen, de verhouding tot haar ouders, haar relaties, de dood van haar laatste echtgenoot David, de rouw, vriendschap en verbondenheid, de turbulentie in de wereld, ouder worden en vergeetachtigheid, de ziekte van William, de wandelingen in de natuur, het ruisen van de zee. Teveel om op te noemen. Via bespiegelingen in een soort-van-dagboek-stijl leren we Lucy kennen.
Als rode draad in het verhaal is er het proces dat Lucy doormaakt, het aanvaarden van haar leven, haar situatie, haar toekomst. Is het leven niet één grote lockdown op de mooie, droevige plek die we aarde noemen?
PAGINA 75
Bij dezen getipt: “Lucy aan zee”
van
Elizabeth Strout
Reacties