Doorgaan naar hoofdcontent

Japan in de Top12

PERFECTE PROOI / HELEN FIELDS p.7

December, tijd voor een lijstje!

Op de valreep naar het nieuwe jaar ben ik lezend in het boek “Perfecte prooi” van Helen Fields. En daarmee heb ik de spannende “perfecte”-serie van de auteur over de rechercheurs Ava Turner en Luc Callanach allemaal gelezen, hoewel niet in de juiste volgorde!

Genoemd boek is mijn 241e gelezen titel van 2022.


Deze twaalf vond ik wel heel bijzonder, en wil ik daarom nog even noemen:


“Bijeen” Natasha Brown

“Muilperen” Maria Stahlie

“Steen, papier, schaar” Elizabeth Day

“Vaderskind” Hans Goedkoop

“Borsten en eitjes” Micko Kawakami

“De gunst” Nicci French

“Autobiografie van mijn moeder” Violaine Huisman

“Aan de randen van de dag” Femke van der Laan

“Honden voor het leven” Arthur Japin

“Hildeke” Lieve Joris

“De opwindvogel kronieken” Haruki Murakami

“Een kleine familie” Ivan Wolffers


Eigenlijk zou ik de twee Japanners bovenaan willen zetten. Want die twee boeken waren wel heel speciaal. 


Zie voor het overzicht van  2021: http://trijntjeblog.blogspot.com/2021/12/lezend-2021.html

Zie voor alle titels: https://www.librarything.nl/catalog/huizenga

Reacties

Populaire posts van deze blog

Vallende fietsen

  Vandaag een dag van vallende fietsen dus leek het me beter een eind te gaan wandelen

Glas

Vervelend, die glasscherven op het fietspad. Als iedereen nu eens zijn eigen rotzooi zou opruimen! Want een lekke band vindt niemand leuk. Maar gelukkig is het mooi weer vandaag, en was het goed recreëren in de berm,  wachtend op hulptroepen. En de Wegenwacht liet trouwens niet lang op zich wachten.

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me