Doorgaan naar hoofdcontent

Weer Wells

Weer eens een leestip, en weer eens een boek van Wells: “Dromer”. Ook dit keer ben ik onder de indruk.
De jonge Jesper is student en schrijver. Hij woont in Berlijn, in een kelder. Zijn vader leeft niet meer en zijn moeder woont in München. Hij leeft afgezonderd, heeft enkel twee vrienden, en raakt verliefd op een meisje dat een keer naar hem glimlachte.
De weg naar volwassenheid gaat met vallen en opstaan. Jesper leeft in een fantasiewereld en droomt over de toekomst. Het schrijverschap is geen gelopen race, het meisje wil zich niet aan hem binden, zijn vrienden gaan ieder hun eigen weg. Hoe ontworstelt Jesper zich aan zijn onvolwassen gedrag, en welke rol speelt zijn moeder, en zijn (overleden) vader in zijn leven?
En dat is ook eigenlijk het centrale thema van dit verhaal: de groei van een jongeman naar volwassenheid.

PAGINA 16

Reacties

Populaire posts van deze blog

Vallende fietsen

  Vandaag een dag van vallende fietsen dus leek het me beter een eind te gaan wandelen

Glas

Vervelend, die glasscherven op het fietspad. Als iedereen nu eens zijn eigen rotzooi zou opruimen! Want een lekke band vindt niemand leuk. Maar gelukkig is het mooi weer vandaag, en was het goed recreëren in de berm,  wachtend op hulptroepen. En de Wegenwacht liet trouwens niet lang op zich wachten.

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me