TrijntjeBlog

Zondag, familiedag https://www.instagram.com/p/CB-Y7e1h5HT/?igshid=1xiv47icr9119

PAGINA 78 Woorden als metafoor voor het leven. Ik lees weer een bijzonder boek, een dikke pil, “ Het gewicht van de woorden ” van  Paul Mercier . De hoofpersoon Leyland, filosoof, uitgever, vertaler, auteur, is gefascineerd door woorden. Hij streeft ernaar alle talen die worden gesproken in het mediterrane deel van Europa, én het Engels te beheersen. Woorden, de diverse vertalingen ervan, en de betekenis van woorden en uitdrukkingen fascineren hem. Hij woont beurtelings in Triëst en in Londen, en in de verschillende culturen spelen de taal en de lokale dialecten een heel grote rol. Leyland had aan het begin van het boek van de arts in het ziekenhuis te horen gekregen dat hij ingevolge een hersentumor niet meer lang te leven zou hebben. Dat brengt hem er toe om de uitgeverij in Triëst, waar hij de eigenaar van is, (geërfd na de dood van zijn vrouw) te verkopen, en te genieten van de tijd die hem nog rest. Maar alles wordt anders als blijkt dat de diagnose op een medische fout berust...

Gisteren  gefietst   ten noorden van de lijn Leeuwarden-Franeker, vanochtend ten zuiden ervan. Nóg meer kerkjes: ZWEINS HILAARD HILAARD BOKSUM

Vandaag een zonnig tochtje door stille, lommerijke dorpjes, langs Friese kerkjes, en nog wat..... SCHINGEN   KERK SLAPPETERP KERK MARSSUM MARSSUM POPTASLOT MARSSUM KERK

Wat is het een heerlijke fietsdag vandaag. Zon, weinig wind, en warmte. Zo warm, dat de schapen ook graag de jas uittrekken.

In mijn eigen boekentop-10 van 2020 komt zéker “ De kolibrie ” van Sandro Veronesi. Het is het bijzondere verhaal van Marco Carrera oogheelkundige in Rome, zijn leven met ‘ups en downs’: relaties, huwelijk, gezin, maar ook ziekte, verlies, dood, én ook zijn bijzondere relatie met zijn kleindochter. Dan weer is er de aantrekkingskracht tussen mensen, dan weer de verwijdering. Uiteindelijk is het de kleindochter Miraijin  aan wie het leven wordt doorgegeven, en daarmee aan de nieuwe generaties.  Met draden, soms zichtbaar, soms onzichtbaar, zijn mensen met elkaar verbonden. Draden die blijvend zijn! De schrijfstijl van Veronesi is bijzonder, dan weer korte zinnen (spreektaal), dan weer heel erg (bladzijden)lange zinnen, met overpeinzingen en met de weergave van die kalme chaos in het hoofd van Marco. PAGINA 190

Het was een pittige fietstocht vandaag. Windkracht 5. Maar met het hoofd op het stuur en de ogen in de berm is het toch genieten. WIND IN DE BERMEN En op de terugweg: wind in de rug! Het leven is als de wind. De foto draag ik op aan mijn vader. Als hij nog geleefd zou hebben, dan zou hij vandaag 100 jaar geworden zijn.