PAGINA 291
Op mijn 17e had ik het boek al eens gelezen: “Anna Karenina” van Lev Tolstoi, over het dramatische leven van een aristocratische familie in het Rusland van de negentiende eeuw, met als hoofdfiguur Anna.
Nu zit ik midden in het boek in de nieuwe vertaling van Hans Boland (2018). Ik neem er de tijd voor, buiten de deur is niks te beleven (dankzij de corona).
Ik had de dikke pil, een kilo zwaar, in de winter al in huis gehaald, maar schoof het lezen ervan steeds maar voor me uit. Tja, een boek van meer dan 1.000 pagina’s, dat is niet niks. Maar voor nu is het een heerlijke uitdaging.
Prachtig verhaal, zo meeslepend geschreven; dit is echt het állermooiste boek, wat ik óoit heb gelezen. Een meesterwerk in de (Russische) literatuur. Mijn numero 1.
En ondertussen geniet ik van de lente, in mijn huis,
Op een gegeven moment zit, in het boek, het Tolstoi-gezelschap onder de kastanjeboom, in de tuin. En toevallig heb ik mijn eigen ‘kastanjeboom’:
De lente komt mijn huis binnen, via de kastanje: het is einde winter en de bomen zijn gesnoeid.
Klaar voor de lente, klaar om opnieuw te groeien en te bloeien.
In de berm langs het fietspad (maandag j.l.) vond ik dikke kastanjetakken, met volle knoppen, snoeiafval. Ik heb een paar takken meegenomen in de fietstas, en thuis in een vaas gezet.
En ik geniet er nu van...
Langzaam verstrijkt de tijd.
Samen met “Anna Karenina” beleef ik de overgang winter richting voorjaar
Reacties