Doorgaan naar hoofdcontent

Drift en schuld en nog veel meer

Het nieuwe jaar goed begonnen met een dik boek: “Zwarte schuur” van Oek de Jong,
De hoofdpersoon is een kunstschilder, en je valt het verhaal binnen op het moment dat hij een grote expositie heeft in het Stedelijk Museum in Amsterdam. Voor hem een mijlpaal, maar tegelijkertijd wordt hij geconfronteerd met het verleden, het gruwelijke wat er in zijn jeugdjaren gebeurde.
Op meeslepende wijze wordt je het verhaal ingezogen. 
Het perspectief wisselt tussen o.a. New York, Zeeland, Amsterdam, en springt heen en weer in de tijd.
Wat is er ooit voor gruwelijks gebeurd, waardoor de man zo getraumatiseerd is?
Langzaam maar zeker wordt de sluier opgelicht.
Ik kon het boek moeilijk wegleggen, en de bijna 500 pagina’s regen zich aaneen.
En met een zucht sloeg ik net het boek dicht.

PAGINA 126

Reacties

Populaire posts van deze blog

Vallende fietsen

  Vandaag een dag van vallende fietsen dus leek het me beter een eind te gaan wandelen

Glas

Vervelend, die glasscherven op het fietspad. Als iedereen nu eens zijn eigen rotzooi zou opruimen! Want een lekke band vindt niemand leuk. Maar gelukkig is het mooi weer vandaag, en was het goed recreëren in de berm,  wachtend op hulptroepen. En de Wegenwacht liet trouwens niet lang op zich wachten.

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me