Doorgaan naar hoofdcontent

Woorden

Was ik al onder de indruk van “De bruggenbouwer” van Markus Zusak,  nu ben ik helemaal kapot van “De boekendief”, een eerder geschreven boek van diezelfde Zusak.

Oh wat prachtig geschreven, zo spannend, zo gruwelijk, van liefde-in-tijden-van-oorlog, over het tragische tienermeisje Liesel, opgroeiend tijdens de tweede wereldoorlog in nazi-Duitsland.

Liesel, kind van communistische ouders, verliest haar broertje aan de dood, tijdens de vlucht voor de nazi’s. Zij wordt opgevangen door het echtpaar Hans en Rosa, die zij al gauw papa en mama gaat noemen. Een hard bestaan, een tijd van ontberingen. Altijd ligt de Dood (de eigenlijke ik-figuur is De Dood) op de loer. Als ook nog een Joods jongetje Max, met het boek “Der Kampf” onder de arm bij het gezin aanklopt, en in de ijskoude kelder moet onderduiken, stijgt de spanning...

Een eerste gestolen boek heeft inmiddels het begin van het leesavontuur van Liesel gevormd, zij leerde lezen, en de leeshonger slaat toe. Woorden en lezen zullen hét thema van haar tragische leven vormen. Boeken zijn schaars. En de ‘foute’ boeken raken op de brandstapel. Maar boeken houden Liesel op de been, ook al moet ze ze stelen. In de koude kelder thuis leest ze de ondergedoken, bijkans stervende, Max voor. Hij móet wel in leven blijven. Want stel dat de nazi’s erachter komen dat er een Jood bij hun in huis is verstopt.... Dan is het leed niet te overzien. Stel dat hij zou komen te overlijden, wát te doen met het lijk? Een dode Jood is eigenlijk nog bedreigender dan een levende Jood.



PAG 341

Het verhaal springt heen en weer in de tijd. De avonturen van kinderen in de nazi-tijd, de gruwelijkheden, de horror van de onderdrukking, de onvrijheid van het bestaan, het overleven in moeilijke tijden vormen de rode draad in dit boek, Langzaam maar zeker wordt duidelijk wat de getraumatiseerde hoofdpersonen ieder voor zich hebben meegemaakt, en wat ze meedragen in hun ‘rugzak’, en hoe hun gedrag is te verklaren.

Dit is een bijzonder boek, en zonder twijfel, één van de beste boeken die ik ooit heb gelezen. Het verhaal van het meisje Liesel, van maar liefst 600 pagina’s, gaat onder je huid zitten. Een gruwelijker beeld van het nazi-regime kun je niet krijgen.



Reacties

Populaire posts van deze blog

Vallende fietsen

  Vandaag een dag van vallende fietsen dus leek het me beter een eind te gaan wandelen

Glas

Vervelend, die glasscherven op het fietspad. Als iedereen nu eens zijn eigen rotzooi zou opruimen! Want een lekke band vindt niemand leuk. Maar gelukkig is het mooi weer vandaag, en was het goed recreëren in de berm,  wachtend op hulptroepen. En de Wegenwacht liet trouwens niet lang op zich wachten.

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me