Wat een topboek.
Ik heb “De bruggenbouwer” van Markus Zusak gelezen. Een prachtig, maar wel tragisch verhaal over een gezin. Vijf broers zijn allen op een verschillende manier getraumatiseerd door gebeurtenissen in het gezin in het verleden. Langzaam maar zeker komen we achter de waarheid. Een verhaal over liefde, ziekte, dood, wreedheden en vanuit de chaos zijn de jongens op zoek naar de verbinding met elkaar. Het noodlot heeft toegeslagen, en er is steeds dat grote geheim in de familie. Soms zijn de ontwikkelingen ontroerend, zelfs hartverscheurend. Maar hoe is het zo gekomen dat ze, deze jongens “met bagage”, aan hun lot werden overgelaten? Dat is het mysterie.
Kortom een intrigerende geschiedenis van vijf broers, een vader, en twee vrouwen, van wie één de moeder van de jongens is.
De jongens wonen samen in hun geboortehuis op het platteland. Na de dood van de moeder en het vertrek van de vader heeft de oudste broer de rol van verzorgende overgenomen.
Het is in deze context dat de oudste broer hun verhaal vertelt.
Het boek was zo spannend, ik kon het soms niet wegleggen. Het verhaal greep me aan. En je wilt zo graag het geheim ontrafelen. Maar soms moest ik het wel wegleggen, want het is zo’n kleine 600 pagina’s dik.
Het boek is fragmentarisch opgebouwd, er worden wat sprongetjes in de tijd gemaakt, en je moet er wel even inkomen. Maar op een gegeven moment neemt de fascinatie het over, en móet je weten wat er met de jongens aan de hand is en hoe het is gekomen dat het zo is, zoals het is.
Het leest als een puzzel, gaandeweg wordt de puzzel gelegd. De stukjes passen perfect in elkaar. Spannend tot aan de laatste pagina.
Waarom - waarom - waarom? Wát is er toch gebeurd? Pas op de laatste pagina, eindelijk, wordt het geheim onthuld.
Ondertussen wordt de brug, de échte brug, gebouwd, over de uitgedroogde rivier.
In het hele verhaal staat (het bouwen van) de brug, de verbinding, tussen de broers en de vader centraal. En dan is de brug klaar! En het water gaat stromen, onder de brug. En de rivier, tot nu toe een droge bedding, wordt metafoor voor het leven, wat doorgaat.
De brug, je bent hetzelf.
PAGINA 196
Reacties