Doorgaan naar hoofdcontent

Selma



Ik ben erg onder de indruk van "Selma" van Carolijn Visser. Nooit heb ik me gerealiseerd dat het leven in China in de tijd van Mao, de Culturele Revolutie, de tijd van de Rode Gardisten, zó zwaar was. Selma emigreert als Nederlandse naar China, door haar huwelijk met de Chinese Chang Tsao , die ze in Londen had ontmoet. Haar moeder was ze al kwijt, in de oorlog werd die als Joodse gedeporteerd naar een vernietigingskamp. Zelf wist ze samen met haar vader de dans te ontspringen. 
In China krijgt het echtpaar twee kinderen: een jongen Dop, en een meisje Gretha.
In China stonden haar minstens evengrote verschrikkingen, als die in de Tweede Wereldoorlog,  te wachten, die ze uiteindelijk met de dood moest bekopen.


Ja, ik ben onder de indruk. Het boek is heel goed geschreven, en voorzien van foto's en een bronnenlijst.
En ik besef maar weer eens in wat voor een goed land ik ben opgegroeid, een land van vrijheid.


Reacties

Populaire posts van deze blog

Vallende fietsen

  Vandaag een dag van vallende fietsen dus leek het me beter een eind te gaan wandelen

Glas

Vervelend, die glasscherven op het fietspad. Als iedereen nu eens zijn eigen rotzooi zou opruimen! Want een lekke band vindt niemand leuk. Maar gelukkig is het mooi weer vandaag, en was het goed recreëren in de berm,  wachtend op hulptroepen. En de Wegenwacht liet trouwens niet lang op zich wachten.

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me