Doorgaan naar hoofdcontent

Herinnering

"IK KEN DE DOOD al heel lang, maar nu kent de dood mij ook" (*).

Weer eens tijd voor een boekentip: Het einde van de eenzaamheid"van Benedict Wells.
Jules kijkt terug op zijn leven, vlak na het moment dat hij bijna zelf verongelukte met zijn motor.
Zijn ouders kwamen lang geleden om het leven bij een auto-ongeluk toen hij zeven jaar oud was.
Daarna volgt een periode van internaat, school, vriendschappen, een periode van grote eenzaamheid. Echt zijn draai kan hij niet vinden. Ook zijn broer en zus worstelen zich door het leven. Zijn  broer neigt naar autisme en dwangstoornissen. Zijn zus vlucht in de wereld van drugs en sex, en flipt totaal.
Jules blijft al de tijd in de ban van zijn schoolvriendin Alva.
Uiteindelijk vindt hij zijn geluk, maar dat geluk wordt duur betaald. Uiteindelijk moet hij (ook) Alva laten gaan....
Hij kijkt naar zijn kinderen, de ultieme belofte aan de toekomst.
Centraal staan de herinneringen aan zijn vader, zijn moeder, doorvlochten met zijn relatie met Alva.


(*) Eerste zin, pagina 11.

Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Vallende fietsen

  Vandaag een dag van vallende fietsen dus leek het me beter een eind te gaan wandelen
Een reactie posten
Meer lezen

Glas

Vervelend, die glasscherven op het fietspad. Als iedereen nu eens zijn eigen rotzooi zou opruimen! Want een lekke band vindt niemand leuk. Maar gelukkig is het mooi weer vandaag, en was het goed recreëren in de berm,  wachtend op hulptroepen. En de Wegenwacht liet trouwens niet lang op zich wachten.
Een reactie posten
Meer lezen

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me
Een reactie posten
Meer lezen