Er zijn zoveel boeken geschreven over dementie, ouder worden, sterven, en afscheidnemen.
Ik lees veel en soms zitten er juweeltjes tussen de boeken die ik, toevallig of niet toevallig, 'tegenkom'.
Neem nou "Niemandsland" van de Deense schrijver Kirsten Thorup, vertaald uit het Deens. De vertaling dateert van 2007. Maar het verhaal is tijdloos. Ik heb het boek in eén middag uitgelezen.
Prachtig beschreven worden het proces van de ouderdom, het ouder worden, het dementeren, de verwarring. Carl slijt zijn laatste dagen in een bejaardentehuis/verpleegtehuis. Het perspectief is wisselend, dan weer vanuit de hoofdpersoon, dan vanuit zijn dochter, zijn zoon, de kleinkinderen, of zijn schoonzuster.
Een groot geheim dreigt mee te worden genomen in het graf....
Gaat dat écht gebeuren? Dit raadsel maakt het boek ook nog een beetje spannend.
Prachtig hoe de relaties worden beschreven van de gezinsleden onderling, nu en in het verleden, hoe ze communceren met elkaar, en de lezer komt stilaan te weten wat er in het verborgene leeft.
En langzaam maar zeker zie je Carl verdwijnen.
Het afscheid is onafwendbaar.
Uit!
Een middag is te kort, ik ga het boek herlezen.
"Vroegtijdig sterven of oud worden:
een andere mogelijkheid is er niet"
(Simone de Beauvoir)
Ik lees veel en soms zitten er juweeltjes tussen de boeken die ik, toevallig of niet toevallig, 'tegenkom'.
Neem nou "Niemandsland" van de Deense schrijver Kirsten Thorup, vertaald uit het Deens. De vertaling dateert van 2007. Maar het verhaal is tijdloos. Ik heb het boek in eén middag uitgelezen.
Prachtig beschreven worden het proces van de ouderdom, het ouder worden, het dementeren, de verwarring. Carl slijt zijn laatste dagen in een bejaardentehuis/verpleegtehuis. Het perspectief is wisselend, dan weer vanuit de hoofdpersoon, dan vanuit zijn dochter, zijn zoon, de kleinkinderen, of zijn schoonzuster.
Een groot geheim dreigt mee te worden genomen in het graf....
Gaat dat écht gebeuren? Dit raadsel maakt het boek ook nog een beetje spannend.
Prachtig hoe de relaties worden beschreven van de gezinsleden onderling, nu en in het verleden, hoe ze communceren met elkaar, en de lezer komt stilaan te weten wat er in het verborgene leeft.
En langzaam maar zeker zie je Carl verdwijnen.
Het afscheid is onafwendbaar.
Uit!
Een middag is te kort, ik ga het boek herlezen.
"Vroegtijdig sterven of oud worden:
een andere mogelijkheid is er niet"
(Simone de Beauvoir)
Reacties