Doorgaan naar hoofdcontent

Explosyf guod

Cultuur, explosyf guod.
Sietske Poepjes, gedeputeerde van de Provinsje Fryslân gaf vanmiddag een lesje politieke en cultuur-geschiedenis, tijdens de laatste lunchlezing van Tresoar van dit seizoen.
Door de eeuwen heen weet de machthebber vaak niet echt goed wat er leeft onder de bevolking, de gewone man. De grote scheiding tussen de have's en have-not's, de elite en de arbeiders, kan in de 21ste eeuw niet meer worden getolereerd.
Dé grote denkfout van bestuurders is wel dat hij/zij precies denkt te weten hoe de bevolking over iets denkt. De vrijheid van de mensen aan de ene kant, en de wet- en regelgeving aan de andere kant, geven vaak aanleiding tot conflicten.
Een andere instinker is dat de bestuurder zich zelf te serieus neemt. De bevolking kan daar korte metten mee maken.
Sietske klonk een beetje klagerig, in haar rol als gedeputeerde, bestuurder. Of heb ik dat verkeerd gevoeld?

Nu even over de Friese cultuur, en vooral in het kader van het pad naar CH2018.
Kortom:
Zorg alsjeblieft niet voor een kloof, bijvoorbeeld tussen Frysktaligen en anderstaligen, tussen milieu-acvitisten en wegenaanleggers, etc.
Geen hakken in het zand, niet in de loopgraven, maar samen optrekken.
Dat was de boodschap, heb ik begrepen.
Heb ik het goed begrepen?



Reacties

Populaire posts van deze blog

Vallende fietsen

  Vandaag een dag van vallende fietsen dus leek het me beter een eind te gaan wandelen

Glas

Vervelend, die glasscherven op het fietspad. Als iedereen nu eens zijn eigen rotzooi zou opruimen! Want een lekke band vindt niemand leuk. Maar gelukkig is het mooi weer vandaag, en was het goed recreëren in de berm,  wachtend op hulptroepen. En de Wegenwacht liet trouwens niet lang op zich wachten.

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me