Doorgaan naar hoofdcontent

Vrouw

"Een meisje is maar half af", een intrigerende titel, van een intrigerend boek. Eimear McBride legt het gevoelsleven van een vrouw vast. Via haar leren we haar moeder, opa, oom, en vooral haar broer kennen. Bijzonder taalgebruik gekenmerkt door korte zinnen, die soms abrupt afgebroken worden. Zo ervaar je een bepaalde spanning tijdens het lezen. Het is even wennen, maar na een tijdje word je eenvoudigweg meegenomen, meegezogen, in het aangrijpende, indringende, en spannende levensverhaal van deze vrouw. Een bijzondere vrouw, getekend door het noodlot. Centraal staat de relatie met haar broer. Haar broer die ze uiteindelijk moet loslaten. De sfeer is bij tijden - op zijn zachtst gezegd - beangstigend. Thema's zijn mishandeling, seksualiteit, gezins- en familierelaties, gevoelens, eenzaamheid, kwetsbaarheid, hartstocht, godsdienstwaanzin, liefde, ziekte en dood.
Punt!
Het boek laat een diepe indruk bij mij achter. 
Ik moet op adem komen... na dit boek. Punt dus.

de schrijfstijl - een klein stukje



Reacties

Populaire posts van deze blog

Vallende fietsen

  Vandaag een dag van vallende fietsen dus leek het me beter een eind te gaan wandelen

Glas

Vervelend, die glasscherven op het fietspad. Als iedereen nu eens zijn eigen rotzooi zou opruimen! Want een lekke band vindt niemand leuk. Maar gelukkig is het mooi weer vandaag, en was het goed recreëren in de berm,  wachtend op hulptroepen. En de Wegenwacht liet trouwens niet lang op zich wachten.

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me