Doorgaan naar hoofdcontent

Klokslag

Is het twee uur, dan slaat de klok drie maal. Is het drie uur dan hoor ik vier klokslagen. Is het vier uur dan hoor ik vijf keer bimbam. Is het vijf uur dan.... etcetera.
Ik heb het over de toren van de Dominicuskerk Leeuwarden. Ik woon in de schaduw en wantrouw altijd het uurwerk van deze toren. Vaak geven de wijzers niet de juiste tijd aan. 
Maar nu is er iets anders aan de hand. De wijzers staan correct. 
Maar de bimbam is van slag!

Ik weet ervan, en houd er rekening mee. Ik tel de slagen keer op keer. En wacht in spanning af.
Maar nu weet je, mocht iemand uit wijk west Leeuwarden een uur te vroeg op een afspraak verschijnen....? Dan kán het liggen aan de klok van de toren. Altijd een uur vérder in de tijd.

Bijna twaalf uur, en ik wacht op die ene slag!




Reacties

Populaire posts van deze blog

Vallende fietsen

  Vandaag een dag van vallende fietsen dus leek het me beter een eind te gaan wandelen

Glas

Vervelend, die glasscherven op het fietspad. Als iedereen nu eens zijn eigen rotzooi zou opruimen! Want een lekke band vindt niemand leuk. Maar gelukkig is het mooi weer vandaag, en was het goed recreëren in de berm,  wachtend op hulptroepen. En de Wegenwacht liet trouwens niet lang op zich wachten.

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me