Doorgaan naar hoofdcontent

Mislukt?




Soms heb je van die boeken, waarin het verhaal je meteen zo pakt, dat je het steeds opzij moet leggen. Je wilt het niet te snel uit hebben, want dan is het over en voorbij. Dan is de droom waarin je zat, over.
Dit boek was er zo eentje.
Lukraak van de plank gepakt. De naam van de schrijver, Gary Shteyngart, zei me helemaal niks. Het boek heet "Kleine mislukkeling".
Die kleine mislukkeling is het Joods-Russische jongetje, geboren in Rusland en op zevenjarige met zijn ouders geëmigreerd naar de Verenigde Staten. Zou er ooit wat van hem terechtkomen? Hij wil graag schrijver worden. En dat wordt niet door iedereen in zijn omgeving als een serieuze optie gezien!
Op tragikomische wijze schetst Gary zijn leven, het leven van zijn ouders en grootouders. Veel van zijn joodse familieleden werden vermoord onder Stalin. Daarna volgde de terreur van Hitler. In de VS aangekomen volgt er de 'struggle for life' op school, universiteit, in relaties, gekweld door zijn Russisch-Joods verleden, gelardeerd met drugs en alchohol. Maar uiteindelijk lukt het om het verleden een plaats te geven, en tijdens een bezoek, samen met zijn ouders aan Petersburg, is er eindelijk ruimte voor verzoening.
Mislukt? Uiteindelijk niet.
Een bijzonder auteur!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Vallende fietsen

  Vandaag een dag van vallende fietsen dus leek het me beter een eind te gaan wandelen

Glas

Vervelend, die glasscherven op het fietspad. Als iedereen nu eens zijn eigen rotzooi zou opruimen! Want een lekke band vindt niemand leuk. Maar gelukkig is het mooi weer vandaag, en was het goed recreëren in de berm,  wachtend op hulptroepen. En de Wegenwacht liet trouwens niet lang op zich wachten.

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me