Het heeft even geduurd, maar uiteindelijk had ik me overgegeven aan de griep. Wéken mee rondgelopen. Tegenaan gehikt. Vooruitgeschoven. En ja, dan kan je uiteindelijk niet verder, en dan komt het ook meteen hard aan. Ik werd geveld! De energie was op! En ja, eerlijk is eerlijk, toegegeven, ik was té lang ermee doorgelopen. Deadlines, vermeende verplichtingen, klussen en klusjes, verantwoordelijkheidsbesef, doorgaan doorgaan doorgaan. Maar op een gegeven moment is het op! Je valt om. Met als enige recept: verplicht, op de plaats rust! Voor minimaal twee weken. En dat werden er vijf! Maar nu dan de voordelen: Lekker uitrusten, niet vroeg op, geen wekker, wél heerlijk uitslapen, babbelen met je huisgenoten, onder wie de papegaai. Doen waar je zin in hebt. En het weer werkte mee. Nederland als wintersportland. Wat wil je nog meer? Wandelen, fietsen, zwemmen, genieten, lezen, muziek luisteren, fotograferen.... noem maar op! Bloemen, kaarten, lieve woorden.... Langzaam maar zeker ...