Doorgaan naar hoofdcontent

Wedstrijdbad

Sommige zwemmers proberen iedere dag hun record te verbeteren: zo snel mogelijk in de volle lengte het bad af te leggen in het water. Iedere seconde telt. 

Andere zwemmers proberen een ander record te verbeteren, nl. zo lángzaam mogelijk van A naar B te zwemmen, bij voorkeur in groepsverband.

Vorige week verkeerde ik in een illuster gezelschap van dames-zwemmers, die ieder zo langzaam mogelijk, in schoolslag, al keuvelend, kletsend, geen aandacht voor andere zwemmers, in één brede groep die alle banen van het bad besloeg, de overkant probeerden te bereiken....

Zelf ben ik ook niet de snelste, maar ik kan aardig meekomen. Een gevorderd zwemster, zal ik mij zelf maar noemen.

Moeilijk hoor, om dan al slalommend, wegen proberend te vinden, wisselend "school" en "crawl", er tussen door te komen, en zo een eigen route uit te stippelen. Ik doe echt mijn uiterste best om niemand 'tot last' te zijn....

En ja hoor, toch moest ik het bekopen.

Door enkele van de dames werd ik schimpend toegesproken "U bent hier niet alleen hoor!", "Kunt u niet op andere tijd zwemmen?", en meer van dat soort verwensingen.

Het ontbrak er nog aan, dat ik een tik of een voetstoot kreeg.

Dames, mag ik u oproepen om te proberen wat sneller te zwemmen, anderen ook een béetje ruimte te gunnen, en de praatjes voor bij de koffie (koekje erbij) te bewaren....


Reacties

Populaire posts van deze blog

Vallende fietsen

  Vandaag een dag van vallende fietsen dus leek het me beter een eind te gaan wandelen

Glas

Vervelend, die glasscherven op het fietspad. Als iedereen nu eens zijn eigen rotzooi zou opruimen! Want een lekke band vindt niemand leuk. Maar gelukkig is het mooi weer vandaag, en was het goed recreëren in de berm,  wachtend op hulptroepen. En de Wegenwacht liet trouwens niet lang op zich wachten.

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me