TrijntjeBlog

Verre reizen maken is één ding, maar vertrekken van een vliegveld, als Kinshasa International Airport is een ander ding. Plaats van vertrek is  N'Djili (zo heet het vliegveld van Kinshasa), en voor je in het vliegtuig zit, moet je nog een lange weg afleggen. Een schets van de gang van zaken om het vliegveld binnen te treden, moet je extra geld op tafel leggen: vijftig dollar per persoon. Dus eerst ga je naar een loket, buiten, vóór het luchthavengebouw voor de betaling ervan, op vertoon van ticket en paspoort. En in ruil daarvoor krijg je een bewijs van betaling (in tweevoud) ingangscontrole - de betalingsbewijzen en paspoort laten zien  bagagesluis - ook hier weer paspoort laten zien, met de tickets  ruimbagage: koffers uitvoerig laten doorzoeken, en dan apart zetten - hierbij paspoort en tickets laten zien (en maar hopen dat je geen artikelen 'verliest') vaccinatiebewijs laten controleren, ook paspoort en ticket erbij  boardingpass aanvragen, op ve...

Onderweg in Afrika: Overal kun je lekker eten, vooral als je vegetarisch bent, net als ik. Er is van alles te koop. Papaya, mango, banaan, tomaat, sinaasapel, grapefruit, komkommer, wortel, echt álles. Op de markt kom je ogen te kort. De geuren en kleuren spreken voor zich. Het water loopt je in de mond. Want de kwaliteit van al dat lekkers is fantastisch. Vers, sappig, geurend. In Nederland kun je het nergens zó kopen, niet in de winkel, niet op de markt. Supervers. Hier een image van een klein dorpsmarktje. Jammer dat ik de geuren niet kan meeleveren. Wel, zo meteen, neem ik een lekker grote papaya, snij hem midden door, en samen met mijn reisgenoten ga ik genieten, de papaya uitlepelen, zittend onder de papayaboom. Posted via DraftCraft app

Ik herinner mij de dagen dat ik bij mijn vader in de auto zat. Mijn vader had een Mazda. Op een dag kon hij, mijn vader, niet meer auto rijden. Hij werd te oud. Inmiddels is hij ook al overleden. De auto, die leeft nog. De auto is zelfs aan een tweede leven begonnen. Een tweede leven, in Afrika....

Het werd zo stil in huis..... De klok stond stil, stil, stil... Ik heb geprobeerd hem weer aan de praat te krijgen. Maar dat is niet gelukt. Ook al ben ik nog zo van het digitale, een gewone ouderwetse klok kan ik niet missen. Vandaag heb ik mijn huisgenoot naar de klokkendokter gebracht. Eerst diagnose, dan waarschijnlijk een operatie, en een poosje revalidatie....   Over een week of wat kan ik hem terughalen uit het ziekenhuis. Eenzaam..... snik..... :(