Doorgaan naar hoofdcontent

Mag ik dan bij jou.....

Ik las gisteren in de krant (LC), in de uit-agenda een uitnodiging voor een meditatieve bijeenkomst van de Oergong. in de Doopsgezinde Kerk in Leeuwarden (een oude 'schuilkerk').
Woow, dacht ik, ik ben wel in voor een uurtje bezinning! Ik heb n.l. best wel een lastige tijd achter de rug.....

Dus, zo gezegd, zo gedaan, tijd genoeg, en ik ben erheen gegaan.
Het was een korte bijeenkomst, met de voeten in het zand, onder de sterrenhemel, met waddenluchten als perspectief...



Het thema was 'bij wie kan ik schuilen, waar kan ik mijn verdriet kwijt'. Er werd gemediteerd, gesproken over het thema, en geluisterd naar muziek.
De muziek bestond uit het luisteren naar een cd van Claudia De Bleij en wel haar liedje "Mag ik dan bij jou......".
Een heel mooi lied, als je de tekst goed tot je door laat dringen.
Luister maar (klik).

Bron Claudia De Breij: YouTube; foto: Huizenga, cop. 2012

Reacties

Populaire posts van deze blog

Vallende fietsen

  Vandaag een dag van vallende fietsen dus leek het me beter een eind te gaan wandelen

Glas

Vervelend, die glasscherven op het fietspad. Als iedereen nu eens zijn eigen rotzooi zou opruimen! Want een lekke band vindt niemand leuk. Maar gelukkig is het mooi weer vandaag, en was het goed recreëren in de berm,  wachtend op hulptroepen. En de Wegenwacht liet trouwens niet lang op zich wachten.

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me