Doorgaan naar hoofdcontent

Hola Barcelona

Paar dagen naar Barcelona geweest, de Catalaanse hoofdstad.
Vanuit mistig Amsterdam, terecht gekomen in zonovergoten, zomers Barcelona.
Wat een drukke stad.... Ik was er al eens eerder geweest, maar nu ook weer, wat een drukte bij de thuisbasis van FC Barcelona Camp Nou, en de befaamde kathedraal (Sagrada Familia) van architect Antoni Gaudí. Tja, de vorige keer was pakweg 35 jaar geleden.
Toch genoten, en heerlijk weer gehad. Uiteraard hebben we heel veel wandelingen gemaakt, en om grotere afstanden te overbruggen is er de metro en de bus.
Gezwommen, nou ja, het was meer pootje baden. Als je je flink uitrekt dan zou je misschien met tenen en vingertoppen twee kanten van het zwembad kunnen raken. Maar wel heerlijk (ver)fris(send), op het dakterras van een veertien verdiepingen tellend hotel, in de buitenlucht.
Bijzondere sfeer in het centrum van de stad, Celtic-supporters die rond het (dinsdag)middaguur al voldoende bier naar binnen hadden gegoten, om uitbundig van hun clubliefde te getuigen op de Ramblas. Die avond zou de club het opnemen tegen FCB in Nou Camp, in de Champions League.
Op woensdagmorgen was het voetbalpubliek een stuk ingetogener, na de 2-1 overwinning van FCB in de allerlaatste minuut.

En ondertussen mijn Spaans wat bijgespijkerd.
"Eso es!"



Foto's: Bitiri/Huizenga, cop.2012

Reacties

Populaire posts van deze blog

Glas

Vervelend, die glasscherven op het fietspad. Als iedereen nu eens zijn eigen rotzooi zou opruimen! Want een lekke band vindt niemand leuk. Maar gelukkig is het mooi weer vandaag, en was het goed recreëren in de berm,  wachtend op hulptroepen. En de Wegenwacht liet trouwens niet lang op zich wachten.

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me...

Vallende fietsen

  Vandaag een dag van vallende fietsen dus leek het me beter een eind te gaan wandelen