Doorgaan naar hoofdcontent

Goed gedaan Maurice

Zo'n storm is heerlijk, lekker tegen de wind in fietsen, of achteroverhangen, met de wind in de rug op het strand.
Eng is het, als je in bed ligt, en je hebt het gevoel dat je dak gelicht wordt.
Eng is het ook, als wateroverlast je woonplezier dreigt te bederven.
Eng is het als je bang bent voor een dijkdoorbraak.
Die Zeelanders die de watersnoodramp van 1953 bewust hebben beleefd, zullen er op stormdagen, zoals in de afgelopen week, aan terug denken... aan wat ze toen beleefden.

Maar de wind geeft ook plezier. En roept om nieuwe uitdagingen.
Bijvoorbeeld voor (kite)surfers, voor wie geen zee te hoog gaat....

Hulde aan Maurice Pathuis, die het aandurfde te gaan surfen in de storm, op zee, bij Harlingen

Reacties

Populaire posts van deze blog

Vallende fietsen

  Vandaag een dag van vallende fietsen dus leek het me beter een eind te gaan wandelen

Glas

Vervelend, die glasscherven op het fietspad. Als iedereen nu eens zijn eigen rotzooi zou opruimen! Want een lekke band vindt niemand leuk. Maar gelukkig is het mooi weer vandaag, en was het goed recreëren in de berm,  wachtend op hulptroepen. En de Wegenwacht liet trouwens niet lang op zich wachten.

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me