Doorgaan naar hoofdcontent

Marcha di Seú

Eerste paasdag in Nederland - regen regen regen. Wat is er heerlijker dan zonniger oorden op te zoeken!
Beelden van tweede paasdag Curacao 2008:


Op tweede paasdag is er op Curacao de Marcha di Seú of kortweg Seú, de traditionele parade om de oogst te vieren. Op Curaçao waren vroeger een paar kleine plantages, waar de produktie met name voor eigen gebruik was. Na het oogsten ging de oogst in parade vanuit de velden naar de opslag. In deze parade werd gezongen, gespeeld en werden danspassen ontwikkeld. Deze muziek, dans en de festiviteiten s avonds om de oogst te vieren, werden alle Seú genoemd. De parade is inmiddels groter dan de carnavalsoptocht . Video-opnames zijn gemaakt in de laatste bocht van de route door Willemstad.

Bron: YouTube

Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Vallende fietsen

  Vandaag een dag van vallende fietsen dus leek het me beter een eind te gaan wandelen
Een reactie posten
Meer lezen

Glas

Vervelend, die glasscherven op het fietspad. Als iedereen nu eens zijn eigen rotzooi zou opruimen! Want een lekke band vindt niemand leuk. Maar gelukkig is het mooi weer vandaag, en was het goed recreëren in de berm,  wachtend op hulptroepen. En de Wegenwacht liet trouwens niet lang op zich wachten.
Een reactie posten
Meer lezen

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me
Een reactie posten
Meer lezen