Doorgaan naar hoofdcontent

Digitale sporen




Afgelopen woensdagavond heb ik het programma"Labyrint" op tv gezien. Misschien heb je het gemist....
Het ging over de digitale sporen die we achter laten op het internet.
Denk niet dat je niet gevolgd wordt.


Over deze afdeling van Labyrint:

Er wordt gedemonstreerd dat het heel goed mogelijk is om de OV-chipkaart te hacken en uit te lezen. RFID chips, zoals die op de OV-chipkaart zitten, zullen de komende jaren overal in te vinden zijn. De vraag is welk informatie wij wel en niet op die chips zetten en wie dat allemaal mag inzien. We staan aan de vooravond van een nieuwe fase in de informatiesamenleving. 'Vroeger surften we op het net, vanachter onze computer. Nu gaan we steeds meer 'in' het net, zegt Rathenau-onderzoeker Christian van 't Hof. Binnenkort worden we omgeven door een digitale wolk, waarin mensen, objecten en computers voortdurend met informatie met elkaar uitwisselen. Alles gaat met alles communiceren. Sommige onderzoekers noemen het al het internet der dingen. Een van de sleutelbegrippen bij deze revolutie is RFID, wat staat voor Radio Frequency Identification. RFID is de opvolger van de vertrouwde streepjescode. Het is een technologie waarbij chips met behulp van radiostraling kunnen worden uitgelezen. Op afstand, zonder fysiek contact. RFID-chips zitten nu al in de OV-chipkaart, in het nieuwe paspoort, in de toegangspasjes van uw bedrijf en op de verpakkingen van veel consumptieartikelen. Nu zijn die chips en hun antenne gemiddeld nog een paar millimeter groot, maar binnenkort worden ze zo groot als zandkorrels en kunnen ze overal in verwerkt worden, met of zonder ons medeweten. Technisch gezien buitengewoon interessant. Producten kunnen een unieke identificatiechip krijgen waarmee gestolen goed altijd terug te voeren is op de oorspronkelijke eigenaar. Gemak dient de mens.


Bron: Uitzendinggemist, VPRO, Teleac

Reacties

Populaire posts van deze blog

De eerste warme dag

Op de eerste warme dag in 2025, gewandeld in Eernewoude . Een leuk dorpje in de Oude Venen, Friesland, en nu nog rustig qua watersport. Tijdens de wandeling is het aan te bevelen om vooral te kijken waar je je voeten zet. De wandelroute is bezaaid met veelzeggende Friese spreuken.

Leesjaar ‘24

De drempel naar 2025 is in zicht. Weer een jaar voorbijgelezen. In sneltreinvaart. Hier mijn 15 toppers van dit jaar, van de in totaal 245 titels: 1. De troostbibliotheek / Sara Nisha Adams 2. Anna O. / William Blake 3. Al het blauw van de hemel / Mélissa Da Costa 4. De dagen die komen / Mélissa Da Costa 5. Niets weerstaat de nacht / Delphine De Vigan 6. Verborgen verbintenissen / Delphine De Vigan 7. De gruwel van het gezin / Inès Eshun 8. Als alles is gezegd / Anne Griffin 9. Het lange antwoord / Anna Hogeland 10. Lege huizen / Brenda Navarro 11. Hoop / Andrew Ridker 12. De weldoeners / Andrew Ridker 13. Intermezzo / Sally Rooney 14. Er is een kans / Richard Russo 15. Morisaki’s boekwinkel / Satoshi Yagisawa Dat 2025 een goed leesjaar mag worden!  Nieuwsgierig geworden? Kijk op mijn LibraryThing-pagina.

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me...