Doorgaan naar hoofdcontent

Radar, E-reader & telefoonkaart

Het televisieprogramma Radar (Ned 1, 20:30) ging gisteravond o.a. over telefoonkaarten en E-readers. Twee onderwerpen die mij interesseren:

Telefoonkaarten
Geloof niet wat ze beloven. Sommige belkaarten beloven 120 minuten beltegoed. Maar in werkelijkheid kun je veel minder lang bellen.
Het mysterie van de verdwenen belminuten: de 'belcompany' soupeert een aantal belminuten voor verbindingskosten, overhead, etc.

E-readers
Gaat dit artikel het papieren boek van de markt verdrijven? Ik geloof dat ik binnenkort (over een paar jaar?) mijn boekenkast ga opdoeken.
De E-readers lezen veel prettiger dan een computer. Bij het elektronische papier van de E-reader komt het licht niet van achteren op het beeldscherm. Ook kun je met gemak tientallen boeken kwijt in het geheugen. En je kunt het geheugen ook altijd nog uitbreiden.
Een stuk of vijf E-readers worden getest op bruikbaarheid en gemak. De testpanels bestaan uit een vijftal (jonge) studentes en een vijftal (oudere) lezeressen, behorende tot een leeskring.
Beide teams oordelen positief! Ze zien een toekomst in de E-reader!
Uit de test komt als allerbeste naar voren: de Sony PRS 600 (cijfer 8) en als goede tweede ook een Sony: Sony PRS 300 (cijfer 7,5).
Jammer dat de prijzen van de E-readers nog aan de hoge kant zijn. Maar dat zal wel veranderen. En ook aan de verbetering van de technologie wordt nog gewerkt.

Ik ben qua E-reader, toch langzamerhand enthousiast aan het worden. Sint mag voor mij een Sony meenemen uit Spanje!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Vallende fietsen

  Vandaag een dag van vallende fietsen dus leek het me beter een eind te gaan wandelen

Glas

Vervelend, die glasscherven op het fietspad. Als iedereen nu eens zijn eigen rotzooi zou opruimen! Want een lekke band vindt niemand leuk. Maar gelukkig is het mooi weer vandaag, en was het goed recreëren in de berm,  wachtend op hulptroepen. En de Wegenwacht liet trouwens niet lang op zich wachten.

Hemels Blauw

Ruim zeshonderd pagina’s lang ben ik op reis geweest met de 26-jarige Emile en Joanne. Emile is jong, en heeft Alzheimer, en heeft niet lang meer te leven. Hij verlaat zijn familie en vrienden. Samen met de voor hem nog onbekende Joanne begint hij een emotionele road trip door Frankrijk en de Pyreneën. In een camper. Het wordt de laatste reis van zijn leven, Langzaam groeien de twee naar elkaar toe en wordt ook het tragische verhaal van Joanne duidelijk. Het is een reis door het leven. Ontroerend en fascinerend, door het steeds ernstiger worden van de vergeetachtigheid van Emile. Beider levens raken vervlochten. En ondertussen voel je de naderende dood. Joanne, getekend door het leven, het verlies van haar autistische zoontje, zorgt tot het einde toe voor Emile. Emile met al zijn vergeetachtigheid neemt als het ware de gedaante over van het overleden autistische zoontje van Joanne. Ondertussen krijg je een prachtig beeld van het Zuid-Franse landschap, en de reis verandert zo in een me