Zoonlief besluit te gaan vissen. Er zijn niet veel vriendjes/schoolkinderen thuis, het is vakantietijd, nietwaar?
Dus hengelspullen gepakt!
"Waar ga je vissen?"
"Nou, ik ga naar wijk-W, daar moet het goed vissen zijn..."
"Wouw, oké, ga je gang, maar op tijd thuis zijn! Hoor je!!?? Misschien fiets ik even bij je langs!"
Uren later, zoonlief nóg niet thuis. Mama raakt ongerust.
A fijn, ik pak mijn fiets, en ga op onderzoek uit.
Richting wijk-W dus!
De hele wijk wordt doorkruist. Tenslotte, dik uur later, heb ik wel alle slootjes, vaartjes, meertjes, plasjes gehad.
Géén vissertje gezien, ook geen andere hengelaars, want waarschijnlijk is het ook veel te mooi weer om te vissen.
Ondertussen slaat de schrik me om het hart. Allerhande doemscenario's dringen zich aan mij op. Wát als, hij in het water is gevallen? Redt hij zich daaruit? Wat voor kleding draagt hij eigenlijk vandaag... Ik had hem toch zijn mobieltje mee moeten geven (stom, niet gedaan!). Maar ik heb zijn fiets ook nergens zien liggen, dus het zal wel wat meevallen.
Maar als hij om acht uur vanavond nóg niet thuis is, dán...? Ik zie de politie al rondjes rijden, helikopter boven de stad cirkelen...
Waar zít die jongen toch? En, hij is ook in zijn uppie weggegaan. Was ik toch maar met hem mee gegaan!! Dat had ik toch kunnen doen? Dan had ik in het gras kunnen gaan zitten, te lezen bijvoorbeeld...
Nou ja, dan toch nog maar even langs het vaste stekkie van hem fietsen. Meestal zit hij in het plantsoentje, vlakbij ons huis te vissen. Met een minimum aan hoop fiets (excuses, wijkpolitie), ik door het glooiende parkje, rondom de vijver. Een stelletje hangjongeren, een picknickend jong gezinnetje, en.... jawel hoor, daar scharrelt ook junior langs het water.
"Nog niks gevangen, mama!".
Hij is moedeloos, maar ik ben blij!
Dus hengelspullen gepakt!
"Waar ga je vissen?"
"Nou, ik ga naar wijk-W, daar moet het goed vissen zijn..."
"Wouw, oké, ga je gang, maar op tijd thuis zijn! Hoor je!!?? Misschien fiets ik even bij je langs!"
Uren later, zoonlief nóg niet thuis. Mama raakt ongerust.
A fijn, ik pak mijn fiets, en ga op onderzoek uit.
Richting wijk-W dus!
De hele wijk wordt doorkruist. Tenslotte, dik uur later, heb ik wel alle slootjes, vaartjes, meertjes, plasjes gehad.
Géén vissertje gezien, ook geen andere hengelaars, want waarschijnlijk is het ook veel te mooi weer om te vissen.
Ondertussen slaat de schrik me om het hart. Allerhande doemscenario's dringen zich aan mij op. Wát als, hij in het water is gevallen? Redt hij zich daaruit? Wat voor kleding draagt hij eigenlijk vandaag... Ik had hem toch zijn mobieltje mee moeten geven (stom, niet gedaan!). Maar ik heb zijn fiets ook nergens zien liggen, dus het zal wel wat meevallen.
Maar als hij om acht uur vanavond nóg niet thuis is, dán...? Ik zie de politie al rondjes rijden, helikopter boven de stad cirkelen...
Waar zít die jongen toch? En, hij is ook in zijn uppie weggegaan. Was ik toch maar met hem mee gegaan!! Dat had ik toch kunnen doen? Dan had ik in het gras kunnen gaan zitten, te lezen bijvoorbeeld...
Nou ja, dan toch nog maar even langs het vaste stekkie van hem fietsen. Meestal zit hij in het plantsoentje, vlakbij ons huis te vissen. Met een minimum aan hoop fiets (excuses, wijkpolitie), ik door het glooiende parkje, rondom de vijver. Een stelletje hangjongeren, een picknickend jong gezinnetje, en.... jawel hoor, daar scharrelt ook junior langs het water.
"Nog niks gevangen, mama!".
Hij is moedeloos, maar ik ben blij!
Reacties